31.1.09

Fight the Clutter




Money spent on groceries today:

7.50 Euro. Most of it went to the usual dairy staples we need for the rest of the week (cheese, milk, buttermilk, joghurt), the rest to some vegetables.

I also tackled what qualifies as my ´pantry´.. basically it´s a deep drawer, which isn´t very handy because I tend to stack things on top of each other and then forget what´s there.

There are still some stacks, but at least I saw everything again, and I know what I can work with the next couple of weeks. I didn´t have to throw away too much - except for the contents of some tupperwares that had been living in the fridge since before our trip to Tallinn!

Dinner tonight will be free (at least for me!). Tomorrow, pork with white beans and sage.

Another thing to think about. When I go on a trip, I usually bring back edible souvenirs. And my friends also often bring me stuff from their travels. For some reason, I hesitate to use these things. I want to save them for a special occasion, but can never seem to decide on when that special occasion might be. And before you know it, the expiration date has passed (even though sometimes these are things that stay good for years - when those years have passed by, it will.. eventually... go bad).
I need to start using the maple syrup a visiting eGulleter gave me, the lingonberry honey I bought in Tallinn, the pozole and Mexican chocolate Mark brought me back from his last trip to Arizona, the rosemary seasalt Marieke brought me from Corsica, the cocoa nibs I bought on Bainbridge island more than 2 years ago (they don´t have an expiration date, but I´m guessing these have indefinite shelf life).

Shop in my own pantry!

30.1.09

Dinner, January 30

Linguine with a creamy blue cheese sauce, sauteed yellow bell pepper, rocket and pine nuts.


Rocket 1.00 (used only part of the 1.49 packet)
Pepper 0.70
Blue cheese 1.53
milk, pasta, pine nuts, olive oil and garlic from the pantry.

The verdict: this was a good, satisfying pasta dish, perfect for a Friday night after 1 or 2 drinks at the office. Would have been better with a higher quality cheese, and would have been nicer with walnuts (which I wanted to buy, but I stopped myself, because I knew I had pine nuts in the pantry).

Eat cheap, travel far




I just booked a trip to London, and if all goes well, tonight I'll be booking a flight to Rome.
I've also just come back from a trip to Tallinn, Estonia, and my friends are starting to ask me if maybe I won the lottery and didn't tell them? Some of them don't say anything but I can hear them think: how does she do it?

The truth is, I don't know! Another truth is that the sum of all these trips (and I haven't even started to think about my birthday weekend, or the summer holiday) is more than I can afford. So I thought of a plan. A plan to save, a plan to budget.

We spend 325 euros a month on groceries. I use the term groceries loosely here: this covers food and drink (breakfast, dinner and weekend lunches for 2, including dinner parties with friends), wine and beer, toiletries, cleaning supplies, household stuff like batteries and candles, and flowers. We don't always manage to stay within the budget, in which case we both add half of what we overspent at the end of the month.

Even though I feel I manage the grocery budget pretty well, I know I can do much better. I have a shameful amount of waste that goes into the garbage container every week. Foods that spoil in the fridge because of bad planning or bad timing when shopping... left overs that never get eaten.

So here's the plan. For a month, starting today, I will try to stay within a budget of 200 euros. I will document my shopping, the receipts and the dishes I cooked. I realize this is going to be a huge challenge. But if I manage to pull it off it means that by the time I fly to Rome, I will have earned myself a plane ticket. Literally.

One very important thing: we have to eat well. If we lived on peanut butter sandiwches for 3 months, I could fly to Rome and take a little detour to New York before flying back to Amsterdam... But, ideally, Dennis should not even notice we're on a budget. I'm kind of hoping he won't check this blog for a while - and see if he figures it out by himself.

So, here's what I spent today:
Organic pork - 5.69
a bunch of rocket - 1.49
a piece of blue cheese (roquefort-like, but cheaper brand) - 1.53
1 yellow bell pepper - 0.70

The pork will be saved till Sunday, I'll probably make a chili-type braise with it (with beans from the pantry to eek out the meat). Rocket, bell pepper and blue cheese will be dinner tonight (with pasta from the pantry). Tomorrow night, Dennis is taking me out to dinner!

What I need to do as soon as possible is to take an inventory of what exactly is in the fridge, freezer and pantry. I suspect we could live on that for at least a week...

Please cheer me on!

29.1.09

Curd Cheese, Cocktails & Cloudberries





Het Tallinn reisverslag vind je hier.

Tallinn trip report can be found here.

26.1.09

Tijd voor Tallinn





Het was stil hier, want ik was in Tallinn, Estonia.
Later meer!

14.1.09

Het hoort erbij



Is er een eetbaar ding te bedenken, perfecter dan het ei? Volmaakt van vorm, subtiel van schoonheid, breekbaar maar toch stevig. En dat is alleen nog maar de buitenkant. Het ei is een belofte. De symbolische belofte van jong leven, lente en een nieuwe start. En in de keuken is er geen veelzijdiger belofte dan het ei.

Elke denkbare kookmethode kun je op het ei loslaten. Een omelet, een roerei. Een gebakken ei met de dooier heel en zacht, of met de dooier stuk. Ik kan het eiwit stijf slaan voor ik het door de dooier meng en zo een soufflé omelet maken. Ik kan het ei eerst koken en dan door broodkruim halen en het frituren. Een gepocheerd ei, ook geweldig. Ik kan mayonaise maken en die eten met zachtgekookte eieren, of mengen met hardgekookte eieren voor een eiersalade. Ik kan losgeklopt eierstruif in bouillon roeren voor wat in het Engels zo mooi ‘egg drop soup’ heet. Ik kan de eiwitten opkloppen met suiker en er meringues van bakken. Ik kan custard maken van de dooiers, en als ik die custard bevries, heb ik roomijs. En ik weet zeker dat in dit lijstje nog van alles ontbreekt. (Zo zijn er Chinese en Japanse recepten voor gestoomde hartige eiercustard, iets wat ik nog nooit heb geprobeerd maar wat al heel lang op mijn ‘moet dit maken’ lijst staat).

Behalve onvoorstelbaar veelzijdig, is het ei ook ongelooflijk bevredigend. Er is geen ander eten waarnaar ik met eenzelfde intensiteit kan verlangen, als ei. Vaak heeft dat, moet ik toegeven, te maken met wat ik de avond daarvoor gedaan heb: een gebakken ei is het meest perfecte anti kater ontbijt. Maar ook op nuchtere zondagochtenden is een ei mijn favoriete manier om de dag te beginnen. Dat ontbijtje moet wel aan hele strenge regels voldoen: het ei moet zachtgekookt zijn en nog warm, en de geroosterde boterham moet gloeiend heet vanuit de broodrooster op mijn bord belan-den. Verse, zachte roomboter, en 2 plakjes kaas, en een glaasje versgeperste sinaasappelsap. Krokant fleur de sel om op elk hapje ei te strooien. En in de meest ideale omstandigheden kookt Dennis dat ei voor me – er zijn 2 dingen die ik nooit zelf doe in de keuken, echte thee zetten en zachtgekookte eieren maken voor het ontbijt.



Vorige week zei iemand tegen me dat hij er van droomt dat ik ’s ochtends in zijn keuken sta om eieren met spek voor hem te bakken. En hoewel we voor de gemoedsrust van de lezers er maar vanuit moeten gaan dat het toch het ei is dat de hoofdrol speelt in deze droom, en niet mijn aanwezigheid, is het een feit dat het door iemand anders gebakken ei lekkerder smaakt. Misschien omdat het zo fijn is om op een suffe, katerige ochtend gewoon dat ei voorgezet te krijgen, terwijl je nipt aan een kop sterke hete koffie, in plaats van dat je met een licht bonzend hoofd een paar minuten boven een walmende koekenpan moet hangen voor je kunt gaan eten.

Een gebakken ei is heerlijk, een gebakken ei met spek is hemels. De romige zachtheid van net gestold eiwit en vloeibare, gouden dooier, met rokerig, zout en knapperig spek als volmaakt tegenwicht.



In oktober waren we in Santa Fe, New Mexico. Onze vriendin N. nam ons mee naar een restaurant waar honderden tequila’s op de kaart stonden, en minstens zoveel margarita’s. “Oh, ik weet niks van tequila, doe mij maar een tequila sampler!” Zo begon ik de avond, om van tequila over te stappen op margarita’s, 3 verschillende, en toen nog 1 van die éne die zo lekker was, en toen in een ander café misschien wel nóg 1. Terug in het hotel was ik nog steeds aardig bij de pinken, maar ergens midden in de nacht werd ik - wat te verwachten was - ongelooflijk ziek. Ik zal niet uitweiden, maar alleen zeggen dat we bij vertrek een flinke tip voor de kamermeisjes hebben achtergelaten…
De volgende ochtend moest ik aan eten niet denken. Versuft sleepte ik me door Santa Fe, een flesje water voortdurend in de hand, om in ieder geval te proberen het vochtgehalte weer op peil te brengen. We gingen naar de openbare bibliotheek om mails te checken. En terwijl ik daar achter de computer zat, een mailtje te tikken aan mijn ouders over zonnige wandelingen en schitterende landschappen (zonder tequiladetails), sloeg het in als een bliksemschicht: Ik moest ei.
Van het ene moment op het andere was ik niet meer misselijk, maar had ik een razende gierende honger, die overduidelijk alleen door vette eieren met spek gestild kon worden.

Ik liet Dennis achter in de bibliotheek en haastte me naar een restaurant op het plein. Een klein tafeltje, een vriendelijke serveerster, 2 eggs over easy, hash browns en die heerlijke Amerikaanse bacon die zoet is van honing of maple syrup, maar ook heerlijk zout en subtiel gerookt. Ik inhaleerde dat ontbijt en het was lang, lang geleden dat eieren zo lekker waren. Zo snel at ik, dat ik pas halverwege het eerste ei op de gedachte kwam een foto van mijn bord te maken.

Niet dat ik jullie aanraad om je vol te gooien met tequila. Maar mocht je jezelf in dergelijke treurige omstandigheden aantreffen: weet dat een bord eieren met spek je er weer boven op helpt. En dat is een belofte.

11.1.09

Tot nader orde




Het is al een paar dagen stil hier, en dat komt voornamelijk omdat ik sinds vorige week een raar maag/darm virus onder de leden heb waarvan ik jullie de details zal besparen. Maar als ik zeg dat rijstepap en slappe thee de voornaamste ingrediënten van mijn dieet zijn, dan snap je het wel.

Er wordt dus niet veel gekookt, gegeten of zelfs maar nagedacht over eten op het moment. We pakken de draad hopelijk snel weer op... voor aanstaande zaterdag staat een diner gepland met 2 tijdelijke vegetariërs en een Arabische schone uit Nieuw Mexico, waarna ik met genoemde Arabische schone voor een week zal afreizen naar het bar koude hoge noorden (Estland, om precies te zijn). Avontuurlijk, niet? Ik moet dus snel weer op krachten komen!

Op de bank maar weer, met seizoen 2 van ER. Tot later.

P.S. Voor wie het koud heeft, in deze winterse januari, is dit misschien leuke lectuur: het relaas van de Zuidpool expeditie van Ernest Shackleton in 1914. Lees dit boek voor het originele verhaal van Shackleton zelf, en deze versie voor de geweldige foto´s van Frank Hurley, één van de expeditieleden. Een ongeloofljk verhaal over een groep Britten die zelfs onder de meest barre omstandigheden (en dan bedoel ik echt barre - 5 maanden kamperen op een ijsschots, voordat er zoiets als fleece of waterdichte slaapzakken bestond, levend van zeehondenvet - en daarna een boottocht in een open sloepje over een van de meest ruwe en koude zeeën ter wereld, en daarna een onwaarschijnlijk zware mars over ijzig land om uiteindelijk hulp te kunnen halen voor de mannen die waren achergebleven op een klein, onherbergzaam eilandje) hun optimisme en levenskracht wisten te bewaren. Geloof me: de Hollandse kou wordt betrekkelijk.

6.1.09

Aan de slag met raar graan





Een nieuwjaarsbeslissing: ik mag geen nieuwe rare granen/bonen/meel/pasta kopen, voor ik alle restjes raar zetmeel uit de voorraadkast heb opgemaakt.
Daarom aten we gisteren als toetje zwarte kleefrijst met kokosmelk, en staat er vanavond pompoensoep met gort op het menu.

Dat kleefrijst toetje valt in de categorie Moet Dit Maken. Toen ik erover had gelezen in het EGullet topic over het boek Cradle of Flavor van James Oseland, bleef het hangen en hangen, ik kocht een zakje zwarte kleefrijst, wat vervolgens achterin de la met rare granen belandde. Waarvandaan ik het vorig weekend opdiepte toen ik de keuken aan het opruimen was.

De rijst is van zichzelf al licht zoet en wordt nog verder gezoet met suiker (volgende keer zal ik denk ik proberen om palmsuiker te gebruiken voor wat extra smaak). De lauwwarme rijstmassa wordt vervolgens overgoten met kokosmelk waaraan zout is toegevoegd. Klinkt raar, en de eerste hap ís ook een beetje raar, maar daarna is dit bijna meteen een hoogst verslavend hapje. Ik at er gisteravond 3 bakjes van.

Het recept van Oseland vind je bijvoorbeeld hier. Het werkte niet helemaal voor mij: na zo´n 2 uur zachtjes koken (met deksel op de pan) had ik nog steeds een bodem rijst in een grote pan vocht. Ik heb wat van het vocht afgegoten, het vuur wat hoger gezet en de massa ingekookt tot het een pudding/rijstebrij-achtige substantie had. Misschien had het deksel van de pan gemoeten tijdens het koken?

Zoekend naar recepten voor zwarte kleefrijst kwam ik bijna alleen maar toetjes varianten tegen. Maar ik stel me zo voor, dat de rijst ook heel lekker is in een salade met gedroogd fruit en een bittere groente als boerenkool of snijbiet.

**********************************




Ook gevonden in de voorraadkast: een potje gort. Ik hou veel van gort (zie bijvoorbeeld hier voor een geweldige soep met gort, paddestoelen en rundvlees). Het is een winters graan, met een donkere smaak en bevredigende beet. Maar vandaag had ik, ondanks of misschien wel juist dankzij de ijzige kou, zin in een lichte soep met frisse smaken. Dit werd het: pompoen gortsoep met lente-uitjes. In de koelkast vond ik een stukje paksoi dat zijn beste tijd gehad had, de bladeren daarvan gingen op het laatst fijngesneden door de soep. Een handje spinazie, groene kool of snijbiet zou ook werken, maar zonder dat last minute groen is het even goed een heerlijke soep.

Popmpoen gort soep, voor 2 personen
200 gram pompoen in blokjes, schoongemaakt gewicht
1 klein sjalotje
15 gram boter
500 ml. bouillon (ik gebruikte een lichte groente bouillon van een blokje)
75 gram parelgort
Een snufje gedroogd lavasblad (niet teveel, het overheerst snel)
Peper, zout
Het wit en lichtgroen van twee lente-uitjes, in schuine ringen
Optioneel: 2 handjes bladgroente – paksoi, spinazie, snijbiet, waterkers, rucola bijvoorbeeld



Laat de boter smelten in een kleine soeppan en bak hierin de ui zachtjes een paar minuten. Doe de bouillon erbij en breng aan de kook. Doe de gort, pompoen, lavas, peper en zout erbij en laat met het deksel op de pan ca. 30 minuten zachtjes koken, of tot de gort gaar is maar nog een kleine bijt heeft. Doe de lente-uitjes erbij en laat nog een minuutje doorkoken. Voeg de fijngesneden bladgroente toe, roer even om zodat deze slinkt, schep de soep in kommen en serveer meteen

Spruitjes, anders



Er lag nog een zak spruiten in de koelkast - resultaat van Dennis´ boodschappen uitstapje van zaterdag, toen ik had gezegd, "neem maar een groente mee die je leuk vindt". Ik ben dol op spruitjes, en begrijp eerlijk gezegd helemaal niet waarom ze zo´n slechte reputatie hebben. Als je googled op spruiten lees je vooral, dat spruitjes die te lang worden gekookt, of niet direct na het bereiden worden gegeten, een vieze geur en smaak krijgen en dat dat de reden is dat zoveel mensen ze niet lusten. Nu hou ik zelf het meest van echt gare spruiten (beetgaar is toch al overschat, en als het om spruiten gaat helemaal), en wat betreft bewaren: er is geen lekkerder kliekje dan een spruiten kliekje, zei mijn moeder vroeger al. Spruitjes van gisteren en een gekookte aardappel, samen opgebakken in een flinke klont roomboter, mmm.

Maar goed, met deze spruitjesmening sta ik vrijwel alleen. Vandaag besloot ik eens iets meer contemporains te doen met mijn spruitjes. Een gerecht waarbij ze knapperig blijven. Een gezond gerecht bovendien, want traditionele spruitjes associeer ik toch vooral met de Hollandse pot, vlees gesudderd in veel boter, romige aardappelpuree met nog meer boter en volle melk, enzovoorts. Deze gezonde spruiten waren heerlijk, maar volgende keer heb ik ze toch liever weer door en door gaar. Misschien binnenkort maar een spruitenstamppot maken...

Spruitjes met oesterzwammen,
hoofdgerecht voor 2, bijgerecht voor 4 personen

1 pond kleine spruitjes
2 kleine sjalotjes, in ringetjes
1 teen knoflook, gesnipperd
150 gram oesterzwammen, in reepjes
peper, zout
1 eetlepel balsamico azijn
olijfolie
wat fijngehakte peterselie
een handje fijngehakte cashewnoten.

Maak de spruitjes schoon en snij ze in de lengte doormidden.
Verhit 1 eetlepel olie in een koekenpan en bak hierin de oesterzwammen een minuut of 5 op middelhoog vuur, tot ze goudbruin zijn. Doe de sjalot en knoflook erbij en bak nog een paar minuten. Schep dit uit de pan. Doe nog een eetlepel olie in de pan en bak op middelhoog vuur de spruitjes tot ze bruine randjes krijgen en lekker nootachtig beginnen te ruiken - een minuut of 5. Doe er peper en zout bij, en blus af met een kopje warm water en laat op laag vuur nog een minuut of 5 garen, het water zal dan verdampt zijn en de spruitjes beetgaar. Is al het water verdampt voor de spruiten gaar zijn, nog wat water erbij en nog een paar minuten doorkoken.
De oesterzwammen en peterselie erbij doen en de balsamico. Nog even doorwarmen, op een schaal scheppen en wat fijngehakte cashewnoten erover strooien.

Ik vergat de cashewnoten toen ik de foto maakte. Aan tafel gooide ik ze nog snel erover heen: ze zijn wel een essentieel onderdeel van het gerecht.

5.1.09

Troostrijke klassieker



"... and it ain´t a fit night out for man nor beast...."

Guur, guurder, guurst is het vandaag. De zon probeert door te breken maar als ik mijn hoofd om de balkondeur steek blaast een ijskoude wind me in het gezicht. Niet zo erg als de emmer sneeuw die Fields in The Fatal Glass of Beer voor de kiezen krijgt, maar toch. ´Schraal´ noemt het KNMI dit weer. Lekker binnen blijven dus. Misschien even naar de winkel op de hoek rennen voor een paar noodzakelijke etenswaren. En vanavond iets verwarmends, makkelijks en troostrijks koken.

Laatst had ik het met een vriendin over kookboekauteurs, die als inleiding bij hun recepten commentaar geven als "Ik maak dit altijd op zaterdag als mijn ouders op bezoek komen"; "Meestal doe ik hier prei door maar met een sjalotje werkt het ook goed", "Dit maak ik altijd als mijn gasten te lang blijven plakken en ik ze iets te eten moet geven".
Gezien het aantal recepten in kookboeken, en het feit dat zelfs een professioneel kookboekschrijver wel eens een avondje niet kookt (een ei bakt, uit eten wordt genomen, langs de afhaalThai gaat) lijkt het logisch onmogelijk dat zo iemand al die recepten inderdaad meer dan eens op tafel zet. En als ik naar mijn eigen kookgedrag kijk, dan zijn er maar héél weinig recepten die vaker terugkomen. Stamppot, sudderlapjes, erwtensoep (maar erwtensoep slechts 1 x per jaar), appeltaart en boterkoek. Spaghetti Carbonara en Bolognesesaus. Mole - maar dat is ook alweer een jaar geleden. En, brownies natuurlijk.

Als ik, uit al mijn ´recepten´ (mijn eigen verzinsels en die van anderen) een favoriet zou moeten aanwijzen, dan is het dit gerecht: Kikkerwten met chorizo. Eigenlijk zou ik het kiikererwten met chorizo en ei moeten noemen, want het ei (een gebakken ei met hele, zachte dooier, of een gepocheerd ei) dat er bovenop geserveerd wordt is onmisbaar. De vloeibare dooier mengt zich met de pittige, licht zurige saus. Ik kan me weinig bevredigender eet-combinaties voorstellen dan deze: zoete, nootachtige kikkererwten, goudbruin gebakken aardappelen, pikante worst en dan die romige dooier. Gezien de frequentie waarmee dit op tafel komt bij ons, verbaast het me hogelijk dat ik er nog niet eerder over geblogd heb. Nu dan, eindelijk!




Kikkerwten met chorizo voor 2 personen

1 blik kikkererwten, uitgelekt
2 kleine aardappelen, geschild en in blokjes
1 kleine ui, gesnipperd
1 teen knoflook, gesnipperd
2 grote rijpe verse tomaten, in blokjes OF een kopje tomaten passata OF ca. 200 gram gepelde tomaten uit blik OF ca 200 gram tomatenblokjes uit blik.
een stukje chorizo van ca 125 gram, in blokjes. Hoe beter de worst, hoe lekkerder het eindresultaat.
olijfolie, peper, zout
om te serveren: 2 eieren, fijngehakte peterselie.

Verhit de olijfolie in een koekenpan en bak hierin de blokjes aardappel tot ze goudbruin zijn. Ze hoeven nog niet helemaal gaar te zijn, ze stoven straks nog verder. Doe de ui en knoflook erbij en bak nog een paar minuten tot de ui zacht wordt. Doe het aardappel/ui mengsel in een kom. Bak de blokjes chorizo in de koekenpan tot ze lichtbruin worden en er flink wat vet uit is gelopen. Schep de worst met een schuimspaan uit de pan en giet het achtergebleven vet weg. Doe worst en aardappels terug in de pan, en doe dan de kikkererwten en tomaat erbij. Laat op laag vuur zachtjes pruttelen, een minuut of tien (bij voorkeur afgedekt, maar heb je geen deksel die op de koekenpan past, let dan op dat het niet te droog wordt - eventueel een scheutje water toevoegen). Het moet een stevige, maar smeuïge massa zijn. Breng op smaak met zout en peper.

Vlak voor het serveren 2 eieren bakken of pocheren. Verdeel het kikkererwtenmengsel over 2 borden, leg er een ei op en bestrooi met peterselie.

Toen ik dit laatst maakte, had ik geen peterselie en omdat ik vond dat er toch iets groens bij moest, voegde ik tegen het einde van de kooktijd een paar handjes diepvriesdoperwten toe.

Andere variaties: een luxere versie maak je door er ook nog blokjes gebakken aubergine door te doen, en het gerecht te garneren met gegrillde groene asperges.

4.1.09

Uit het archief




Ben mijn foto archief aan het opschonen (dat is de politiek correcte versie - in werkelijkheid wordt er niet veel geschoond, ik zit voornamelijk oude foto´s te bekijken en me te verlustigen aan wat ik door de jaren heen allemaal voor heerlijks bij elkaar heb gekookt), en stuit op prachtige plaatjes die het blog nooit hebben gehaald. Geef er een positieve draai aan, en ik verzin een nieuwe blog categorie: uit de archieven.

Dit is een foto uit mei 2008. Het is een maïskoekje, met een klodder Nutella erop, en wat fleur de sel. Het koekje was vermoedelijk over van de dag ervoor (zijn geen foto´s van). Waarschijnlijk warmde ik het even op in de magnetron, en at, staand aan het aanrecht, genietend uitkijkend over de Kostverlorenvaart.

Hoe heet zo´n hapje? Zo´n piepklein snoepje dat je alleen voor jezelf maakt?

2.1.09

Brownies voor Emma





Emma is vandaag 20 jaar geworden. Op de fiets leverde dat de volgende conversatie op:

ik: "Zeg, toen wij elkaar net kenden, vierde Emma toch haar 4e verjaardag?"
D.: "Uhm, ja."
ik: "En vandaag wordt ze 20?"
D.: "Uhm, ja."
ik: "En 20 min 4 is..."

Oeps. Op dat taartje, oudejaarsavond, had dus een 16 moeten staan.

Wat wel klopte, waren de 20 kaarsjes op Emma´s verjaardagsbrownies. Ik volgde mijn favoriete brownie recept uit Nigella Lawson´s How To Be a Domestic Goddess - supersimpel, lukt altijd, en het levert een enorme pan brownies op - zeker zo´n 40 stukjes. Het is mijn standaard recept als er ergens getrakteeerd moet worden. Zie voor het letterlijke recept bijvoorbeeld hier. In plaats van 300 gram walnoten gebruikte ik 100 gram walnoten en 200 gram bruine amandelen. Het basisrecept is al geweldig, maar leent zich ook uitstekend voor speelse variaties: soms doe ik gedroogde cranberries door het beslag, stukjes in rum geweekte pruim of instant espressopoeder. Brokjes witte chocolade zijn ook heerlijk erin. Als je brownies over houdt (het kan gebeuren) vries ze dan in. Omdat er zoveel chocola en suiker in zit bevriezen ze nooit echt keihard. Het worden een soort taaizachte chocolade ijsjes, die je zo rechtstreeks uit de vriezer kan eten. Mmmmmmmm....

Hoera voor Emma!

1.1.09

Hallo, 2009




Als het aan het Japanse rituele eten ligt, wordt het een geweldig jaar.
Rudolf en Yasu gaven ons Zoni en verschillende Osechi-ryori, traditionele nieuwjaarshapjes - viskuit, zeewier, viskoekjes, kastanjes en boontjes werken allemaal aan mijn gezonde, vruchtbare, gelukkige, fortuinlijke en arbeidzame nieuwe jaar.

Ik voel er vanavond nog even niks van, en heb alleen maar zin om op de bank te liggen en vroeg naar bed te gaan.

Morgen, dan wordt alles anders.

Dag, 2008


Behalve Oudejaarsavond, was het gisteren ook de 15e verjaardag van het moment dat Dennis en ik elkaar voor het eerst ontmoetten.

Waar bleef de tijd? Vind ik het antwoord op de bodem van mijn champagneglas?



15 jaar geleden kookte David speenvarken voor ons. Dit jaar was er bruschette met mozzarella en tomaat, gegrilde heilbot, wilde spinazie, en spaghetti met alle mogelijke zeedieren. Veel prosecco, veel champagne...



En mijn cranberry meringue taart, die, inderdaad, iets langer in de oven had mogen blijven, maar die toch door alle aanwezigen als supertaart geroemd werd.

Nu zijn we duf en suf zoals dat hoort op 1 januari. Gelukkig (!) hebben we zodadelijk alweer een feestje om naar toe te gaan.


Voor alle lezers: Ik wens jullie een mooi, smakelijk, gelukkig en gezond 2009! Bedankt voor het lezen, voor de mail en de vragen en de tips en de opmerkingen. Zonder lezers is een blog niet veel waard. Ik hoop jullie hier allemaal terug te zien in het nieuwe jaar!