Vrouw zoekt Koffie

mijn koffiebeker is net zo oud als ik

Ik hou van koffie. Ik kan dat anders formuleren: ik hou veel, heel veel, heel erg veel van koffie. Ik hou van de smaak van koffie, van het effect van koffie, van het ritueel van koffie. Maar ondanks dat alles ben ik het omgekeerde van een koffiesnob (is daar een woord voor?).

Ik heb geen Italiaanse koffiemachine, ik koop geen biologische ongebrande bonen om zelf in mijn oven te roosteren en vervolgens te malen, ik weet niks van koffiesoorten of koffiemachines en waterdruk in het espressoapparaat. Ik hou niet van hazelnootsiroop in mijn koffie, kaneel op de cappuccino, of andere fratsen. Eigenlijk hou ik niet eens zo erg van koffie met melk - hoewel ik in het Blauwe Theehuis altijd koffie verkeerd drink, omdat ze daar wat mij betreft de beste koffie verkeerd van de stad maken (en hem tenminste (nog) geen 'latte' noemen).
Mijn lievelingskoffie is zwart, gloeiend heet, precies sterk genoeg om pittig van smaak te zijn maar slap genoeg om flink van te kunnen doordrinken. Hij zit in een grote aardewerk of porseleinen mok, of als het niet anders kan in een papieren of styrofoam beker. Het 'gloeiend heet' aspect is belangrijk, omdat ik graag lang van mijn koffie geniet. Een shot espresso is aan mij niet besteed: ik wil die beker vasthouden en langzaam nippen, beker neerzetten en meteen weer oppakken, ontelbaar veel kleine slokken nemen tot de beker leeg is. Tijdens het koffiedrinken moet iets gedaan worden wat concentratie vraagt maar wat niet compleet afleidt: mail lezen of versturen, een stukje schrijven, de krant lezen. Bij het optimale koffiemoment hoort een gevoel van blijde verwachting: aan tafel gaan zitten met een verse krant en een grote dampende geurige beker koffie. Je computer aanzetten en je favoriete weblogs gaan lezen, koffie onder handbereik. Liever geen gezelligheid: koffie is een soloplezier.

latte-art in Vancouver

Thuis maak ik koffie met een koffiefilter op mijn lievelingsbeker: ouderwetse opgietkoffie. Stiekem vind ik dat gewoon het lekkerst. Je kunt dat bijna nergens meer krijgen. Alle horeca in de stad is overgenomen door supersonische espressomachines, die niet vaak en niet goed genoeg schoongemaakt worden zodat er restjes gemalen koffie ranzig liggen te zijn in de hoekjes en gaatjes van het apparaat, waardoor je als klant bittere en zure koffie voorgezet krijgt. Doe dan nog maar een scheut hazelnoot siroop...

In Amerika, waar veel dingen beter zijn (veel dingen ook niet, weet ik best, maar daar gaat het nu niet over) zijn ze wel heel goed in doorloopkoffie. Daar genoot ik elke dag van grote bekers koffie die waarschijnlijk het misprijzen oproepen van koffiesnobs aller landen. Maar voor mij: precies goed.
koffiehuis in Oak Harbor, Whidbey Island, Washington State, USA

Ik heb me er nu wel bij neergelegd dat ik, behalve de koffieverkeerd van het Theehuis, waar ik erg van kan genieten, nergens in Amsterdam de koffie kan krijgen die ik het liefste zou willen. Ik neem dus maar genoegen met tweede keus koffie, maar dan wil ik wél graag dat aan mijn andere koffievoorwaarden voldaan wordt. Een rustig café waar alle kranten liggen. Andere mensen die de krant lezen, of met elkaar kletsen. Geen troepjes giechelende schoolmeisjes, geen al te hoog mamma-met-peuter gehalte. Vriendelijk personeel dat niet kijkt of ik gek ben als ik zeg: kun je een scheutje water bij de koffie doen zodat hij wat slapper is?

Ik woon in een nieuwe buurt, en ik heb mijn koffieplek nog niet gevonden. Morgen is het zaterdag. Wie vertelt me waar ik morgenochtend om 11 uur naar toe kan voor koffie&krant?