Morgen nieuwe kansen

Vanmiddag stapte ik de lift in met dit onder mijn arm:

.. en hoopte vurig dat ik niet één van mijn nieuwe buren zou tegenkomen. Het zou zonde zijn als mijn nog niet eens opgebouwde culi-reputatie voortijdig om zeep geholpen zou worden...
Ik was nog vol goede hoop dat deze ingredienten (behalve de vaatwasblokjes, die alleen op de foto staan vanwege hun kleurrijke verpakking) ´savonds zouden samensmelten tot een fantastisch maal. Misschien heb ik teveel naar het nieuwe kookprogramma van Delia Smith gekeken op de BBC, waar ze de lof zingt van bevroren, ingeblikte en andere gemaks-producten, maar ik had ineens de onbedwingbare neiging om gekookte, bevroren garnalen te kopen. En ik wilde ze zo graag lekker vinden. Maar nadat ik garnalen en tempeh had gesudderd in mijn standaard ketjap-sambalsaus, een handvol bevroren erwtjes had toegevoegd, was dit het resultaat:


De saus was heerlijk, de tempeh ook. De garnalen smaakten naar niks, dat vond ik na de eerste 3 happen. Na de vierde hap vond ik dat ze een bijsmaakje hadden. We plukten alle garnalen er tussenuit, deponeerden ze in de vuilnisbak, en aten de tempeh op.

Maar goed dat de buren het niet gezien hebben.

Ook in de categorie Morgen Nieuwe Kansen: ik maakte een nieuwe versie van deze cake, dit keer met limoenrasp en sap. Ik halveerde het recept en bakte de cake in een gewone cakevorm. Ik geef nu maar de nieuwe oven de schuld van het feit dat ik hem vervolgens (uit angst hem te laten aanbranden) niet lang genoeg gebakken heb: de bodem bestaat uit zompig en ongaar deeg, en hoewel zompig soms heerlijk is, is het dat in dit geval niet. De limoensmaak is wel erg geslaagd, en zeker voor herhaling vatbaar.
Volgende keer dus, maar dan beter.