Als ik niet zo lui was, zou dit blog labels hebben. Dat wil zegen als ik niet te lui was om alle posts vanaf het begin in categorieën onder te brengen, zodat je in 1 keer alles kan lezen over gefermenteerde sojaproducten, zoete baksels, stedentripjes. Waar ik te lui voor ben, is niet het labelen (ik hou wel van dat soort werkjes) maar het verzínnen van die rubrieken. Ik kijk naar mijn verzameling posts en zie een nogal heterogeen geheel. Maak ik dan maar heel veel rubrieken? Maak ik ze saai ('recepten: hollands') of grappig ('leuk geprobeerd')?
Het is erg onvriendelijk richting mijn lezers, want ik maak zelf veel gebruik van labels in andere blogs. Weer een mooi project om mijn leven te beteren dus. In ieder geval, ALS ik zover kom, moet dit één van de rubrieken worden: 'moet dit maken'. Dat slaat dan op een foto of beschrijving die je tegenkomt, waardoor je zo gegrepen wordt dat je niet kan wachten om naar de winkel te gaan en de benodigde ingrediënten te kopen. Soms heb je voor die avond, erger nog, voor de komende avonden, al andere plannen en dan blijft zo´n plaatje maar door je hoofd spoken. De verwachtingen worden steeds hoger gespannen en soms gaat het dan mis als je het uiteindelijk écht gaat maken. Maar meestal, gelukkig, is het zo goed als je hoopte en droomde.
Via eGullet kwam ik op dit weblog: Tokaido Notebook, waar ik een foto zag van een doodeenvoudig Vietnamees gerechtje van tomaat en tofu. Een week nadat ik die post las was het eindelijk zover. Weliswaar had ik nog steeds niet de juiste spullen in huis, en moest ik rode ui gebruiken in plaats van lenteui (vandaar die paarse sliertjes in het gerecht). Nog een aanpassing: omdat ik zo hou van de combinatie tomaat/koriander, deed ik een handje gesneden verse koriander door de saus. En aan tafel begoten we het geheel rijkelijk met sriracha, omdat ik zin had in pittig.
Met excuses aan Nakji dus, maar ook met dank, want het was heerlijk!
No comments:
Post a Comment