Ontbijtverhaal

Ik hou van taal, en taal is het leukste als de woorden over eten gaan.

Ik hou ook van afluisteren. Als een voyeur iemand is die graag naar andere mensen kijkt, hoe heet dan iemand die het leuk vindt om flarden conversatie op te vangen en daar hele verhalen om heen te verzinnen? Conflicten en ruzies zijn in dit verband het meest bevredigend, en grote warenhuizen en IKEA-achtige plekken bieden de beste kansen op vermaak. Ik heb wel eens een stel de hele Bijenkorf door achtervolgd, van verdieping naar verdieping, omdat ze zo interessant aan het kibbelen waren. Het is soms verbazend hoe weinig informatie je nodig hebt om een hele levensgeschiedenis bij elkaar te fantaseren.

Vanochtend, bij een stoplicht ergens in de buurt van het Vondelpark. Een moeder op de fiets, een jaar of 40, met blond haar uit een flesje, strakke nylon sportkleren en gympen. Achterop een slungelig, lusteloos, 'ik-zit-middenin-een-groeispurt' meisje van een jaar of 10. De moeder zegt: "Mamma is toch ook niet dik, en ik at vroeger ook nooit vleeswaren op brood!"

Ik spits mijn oren en wordt onmiddellijk uit mijn 'wat eten we vanavond' gedachten getrokken. Dit gesprek biedt mogelijkheden. Liefst was ik ze het hele park door gevolgd, maar ze slaan af en ik moet naar mijn werk, dus ik moet het doen met deze éne zin.

Ik denk: Moeder probeert te bonden met haar dochter door zich af te zetten tegen een andere vrouw, vermoedelijk een tante, buurvrouw, oma... Zo’n bemoeizuchtig type die tegen het kind heeft gezegd dat ze 'sochtends geen zoetigheid op haar brood moet eten maar een plakje ham of worst. Het meisje ziet eruit alsof de boterham met pindakaas of vlokken (of, o vreugde, pindakaas én vlokken) het hoogtepunt van haar dag is. Ik zie de ontbijttafel voor me, met verleidelijke zoetwaren en dan van die bleke plakjes gekookte worst ('klusworst' heet dat bij ons thuis, omdat witte boterhammen met margarine en gekookte worst de standaardlunch was die we in huis moesten halen toen ons appartement een bouwput was en we wekenlang stucadoors, schilders en vloerenleggers te eten moesten geven: wat moet er altijd in huis zijn? koffie, koekjes, klusworst en bier!)

Het dreigement "van pindakaas wordt je dik, worst is gezond" levert het kind en dilemma op. Ze wil haar lekkere boterham, maar het is haar aan te zien dat ze aanleg heeft voor vetophoping. Dat heeft ze dan waarschijnlijk van haar vader, want moeder is tanig en gespierd in haar fluorescerende joggingbroek.

Ze fietsen het park in, naar links, en ik ga naar rechts. Ik heb zin in een boterham met pindakaas en vlokken.