Tot later

Ik hou van de herfst. Elk jaar opnieuw vergeet ik hoeveel ik van de herfst hou, totdat het weer zover is.
Herfstkleren zijn leuker dan zomerkleren – laagjes, wolletjes, warme tinten, fleurige maillots, stoere laarzen, sjaals om je in te wikkelen. Ik hou van herfstweer: zowel van de gouden, knapperige ochtenden in het park, met de bomen die net beginnen te kleuren, als van regenachtige en mistige zondagen als je op de bank kruipt met een dvd en een pot thee en een stuk verse appeltaart.
En herfsteten... Pompoenen, appels, pruimen, noten, stoofpotjes, wild en paddestoelen, port en blauwe kaas, salie, donkere sauzen en chocoladetaarten. Oké, sommige van die dingen zijn niet exclusief voor de herfst, maar het zijn de dingen waar je weer trek in krijgt als de dagen korter en koeler worden.


Voor iemand die zoveel van de herfst houdt, is het eigenlijk gekkenwerk om midden in dat glorieuze seizoen op reis te gaan. Maar toch is dat wat we gaan doen. Morgenochtend stappen we in het vliegtuig naar Phoenix, Arizona, om te beginnen aan een roadtrip door het Wilde Westen – 3 weken lang door de woestijn, langs gekke rotsformaties en rode zandduinen, canyons en bossen en kreken. We zullen maisbrood eten en bonen en quesadilla’s en chilipepers, veel chilipepers. En over een week of wat ben ik terug met een geheugenkaart vol foto’s en een hart vol nieuwe herinneringen.

Vakantie is voor mij ook, vooral: even los van de zuigende kracht van het internet. Ik ga 3 weken lang zo ver mogelijk bij alle computers vandaan blijven. Het blijft dus even stil op Alles over Eten! Tot later!