Suzanne en ik ontmoetten elkaar toen we bij hetzelfde bedrijf werkten. Drie dagen per week deelden we een kamer, en als het rustig was, dan praatten we. Op het eerste gezicht hadden we niet zoveel met elkaar gemeen, maar zoals dat wel vaker gaat, is het eerste gezicht bedrieglijk. Al snel zat ik ´sochtends steeds vrolijker op de fiets: ik had niet het gevoel dat ik naar mijn werk ging, maar bij een vriendin op de koffie! Een koffievisite van een uur of 8, en we raakten maar niet uitgepraat.
Onze vriendschap overleefde het feit dat we allang geen collega´s meer zijn. En na jaren blijkt, dat we meer overeenkomsten hebben dan we eerst dachten - allebei zoeken we, soms meer en soms minder succesvol, naar de balans tussen betaald werk, creatief werk, ambities, dromen en realiteit.
Suzanne is beeldhouwer. Haar beelden zijn van stof, purschuim, hout en gips. Uiteenlopende objecten als bloemetjesstof, veren, netkousen, voetenbankjes, parfumflesjes, stukken metaal, glas en plastic smelten samen in haar organische en sensuele beelden. Spannende vormen, dubbelzinnig en verrassend. Jaren geleden maakten we samen een kookboekje, met mijn teksten en haar tekeningen – waar bietjes op borsten lijken, rozemarijntakjes uit een reep chocola groeien, en bloemkool de polonaise danst.
Wat geef je een kunstenaar cadeau, als ze jarig is? Je geeft je tijd, je talent, je aandacht. Je neemt zorgen van iemands schouders en je zorgt dat ze als en prinses van haar dag kan genieten. Daarom stond ik gisteren een middagje in haar keuken en kookte voor Suzanne en haar vrienden. In haar atelier, waar de zwanen uit het plafond komen, waar de kasten vol liggen met lapjes in alle kleuren van de regenboog, en waar de naaimachines klaar staan naast de gereedschapskisten en elektrische boren, aten we:
Chocolade kersencakejes
Meringues met room en zomerfruit
Gegrilde aubergines met mozzarella en basilicum
Frittata met courgette, zongedroogde tomaten en geitenkaas
Saucijzenbroodjes
Sandwiches met gerookte kip en dragonmayonaise
Sandwiches met kappertjesboter
Voor wie daarna nog honger had: oranje soep van wortels en linzen, met koriander en bieslook.
We dronken thee uit gouden kopjes, Prosecco en bier. En ik leerde weer een les in anti-perfectionisme. Want wat doe je als je muffinpan, die je nodig hebt voor de chocoladecakejes, niet in de oven blijkt te passen? Dan improviseer je met een bakblik en heel veel strengen aluminiumfolie. En vervolgens raak je niet in paniek als het beslag tijdens het bakken alle kanten op loopt. Je legt je er bij neer dat dit nu eens geen perfecte cakejes met een trotse bolle bovenkant worden, maar een serie platte, vreemd gevormde koeken. Toen ik vervolgens de frittata in een wok moest bakken (niet aan te raden, het werd een kliederboel, vooral omdat ik besloot het eimengsel om te draaien.. waarbij de helft op het aanrecht belandde) besloten we dat het thema van de hapjes “vrije vorm” was. Wel toepasselijk voor een feestje vol beeldhouwers.
Proost Suzanne, nog vele jaren!
Mini-saucijzenbroodjes
voor 20 stuks
1 pakje diepvriesbladerdeeg
150 gram half om half gehakt
1 ei
2 eetlepels paneermeel
1 teen knoflook, uitgeperst
1 eetlepel gebakken sambal
1 eetlepel pindakaas
zout, peper, gemalen koriander
1 ei, losgelopt met wat water, om te bestrijken
sesamzaadjes
Verhit de oven voor op 200 C. Meng het gehakt met 1 ei, paneermeel, sambal, pindakaas, knoflook, zout, peper en korinaderzaad. Laat de plakjes bladerdeeg ontdooien en halveer elk plakje. Leg een schepje van het gehakmengsel op elk strookje deeg, rol op en leg op een met bakpapier beklede bakplaat. Bestrijk de rolletjes met het losgeklopte ei en bestrooi met sesamzaad. bak ca. 15 minuten of tot ze goudbruin zijn (je kunt ze goed vantevoren bakken en later opwarmen).
No comments:
Post a Comment