4.7.07

Verlangen naar Mexico



Als je mensen vertelt dat je van koken houd, dan volgt vaak de vraag: “En wat kook je dan het liefst?”
Daar heb ik dus geen antwoord op. Soms voel ik me dan een beetje een kook-bedrieger (elke hobby-kok moet een specialiteit hebben! Briljant zijn met Griekse recepten, de allerbeste Indonesische rijsttafel kunnen maken!), en meestal ga ik dan, in plaats van te vertellen wat ik het beste kan, vertellen wat ik niet kan: Japans koken, Indiaas, grote stukken gebraad, zelf worsten draaien, bonbons maken, zuurdesembrood. Mijn gesprekspartner heeft er zelfs nog nooit van gedroomd deze dingen in de keuken te doen, en verwachtte waarschijnlijk gewoon een simpel antwoord als “Italiaans”..

Ik heb er geen antwoord op, dus. Het mooie van koken is toch juist dat je elke dag iets anders kan maken? Vandaag erwtensoep, morgen Vietnamese rijstpapierrolletjes? En de dag daarna weer mijn eigen mengelmoeskeuken waar invloeden uit de hele wereld samenkomen. Maar natuurlijk heb ik met sommige keukens wel meer affiniteit, en die voorliefdes kunnen ook in fases komen en gaan. Mijn Midden-Oosten fase, waarin Claudia Roden mijn grote heldin was, is alweer een tijdje voorbij. De laatste jaren ben ik oosterse keukens meer gaan waarderen – om te eten, maar ook waag ik me voorzichtig soms aan het maken van Thaise, Koreaanse of Vietnamese recepten.

Er is 1 keuken waar ik een vreemde, onverklaarbare affiniteit mee heb. Ik ben nog nooit in Mexico geweest, en heb (op een lunch in het restaurant Carta de Oaxaca in Seattle na, zie foto boven aan deze blogpost) nog nooit in een echt Mexicaans restaurant gegeten. Heb je die eigenlijk wel in Nederland? Suggesties welkom! Ik heb dus eigenlijk geen benul van authentieke Mexicaanse smaken. Maar als ik foto´s zie van Mexicaans eten, of lees in een boek met Mexicaanse recepten, dan voel ik een verwantschap. Ik kan het eten bijna proeven, en ik wil meteen naar de keuken rennen om het te maken.

Het is, zelfs met een goed Mexicaans kookboek, lastig om in Nederland echt Mexicaans te koken. De ingrediënten zijn moeilijk verkrijgbaar, en de chilipeper terminologie alleen al kan je behoorlijk in verwarring brengen (chipotles zijn gedroogde jalapenos, anchos gedroogde poblanos, en dan zijn er nog serranos, arbols, moritas, habaneros..). Daarom ben ik zo blij met mijn laatste nieuwe kookboek: Cocina de la Familia: recipes from Mexican American home kitchens door Marilyn Tausend. Het is een boek met recepten van eerste en tweede generatie Mexicanen die wonen in de Verenigde Staten, soms vlak bij de grens met Mexico maar soms duizenden kilometers ervan verwijderd. Deze Mexicanen proberen de culinaire tradities van hun vaderland levend te houden, maar moeten vaak creatief zijn in het zoeken naar ingrediënten. Dat maakt dat de recepten bij uitstek geschikt zijn voor Europese koks, die voor dezelfde problemen staan als ze ‘authentiek’ Mexicaans willen koken.

Ooit ga ik naar Mexico, en het eten proeven waar ik nu allen van kan dromen Tot die tijd behelp ik me, net als de geëmigreerde Mexicanen uit Tausends boek.
Hier is mijn versimpelde versie van Tausends Arroz con Platanos – Rijst met bakbanaan.



Bijgerecht voor 2 personen

125 gram langgraanrijst
1 eetlepel zonnebloemolie
1 kleine ui, gesnipperd
1 teen knoflook, gesnipperd
1 laurierblad
300 ml kippenbouillon
1 middelrijpe bakbanaan
flinke klont boter
zout

Snij de bakbanaan in blokjes. Smelt de boter in een kleine koekenpan en bak de banaan hierin, steeds omscheppend, op middelhoog vuur goudbruin. Opletten want bakbanaan verbrandt snel. Bestrooi met een klein beetje zout.
Verhit de olie in een wijde pan met dikke bodem. Als de olie heet is, doe je de rijst erbij. Op laag vuur ca. 5 minuten bakken. De rijst wordt kalkachtig wit met hier en daar bruine plekjes. Het voelt raar en onnatuurlijk rijst op deze manier bijna ‘droog’ te bakken, maar hou vol. Doe na 5 minuten de ui en knoflook erbij en bak nog 5 minuten tot de ui een beetje zacht begint te worden. Giet dan de bouillon erbij, voeg de laurier toe en een snuf zout. Laat zonder deksel 5 minuten zachtjes koken, dan nog 10 minuten afgedekt op heel laag vuur, en vervolgens nog 10 minuten afgedekt laten staan (vuur uit).
Meng voor het serveren de gebakken banaan erdoor en laat deze nog even meewarmen.

2 comments:

Chris said...

Je beschrijft het zeer herkenbaar! Ook ik heb geen specialiteit en zit nu in de Japanse vlaag. Verder blijf ik nieuwsgierig naar meer uit de Italiaanse keuken.
Lees je blog met veel plezier!

Anonymous said...

Wat bijzonder een Nederlandse te treffen met zoveel kennis van de Mexicaanse keuken! Ik heb jaren in Oaxaca gewoond, en waar we ook gingen eten, op straat, op de markt of in een restaurant, het was altijd heerlijk! Inmiddels woon ik in Chiapas en het is hier toch wel een beetje minder. Ik verlang nog vaak naar de garnachas en de "agua de chilacayote" van daar. Ik ben nu dus zelf aan het koken geslagen. Kom zeker nog terug op je blog.