Onze vriend David was jarig dit weekend. Zijn verjaardag is er zo één waar eigenlijk niemand voor uitgenodigd hoeft te worden. Je weet dat hij jarig is, in een zomers weekend. Wie op vakantie is komt niet, en wie nog in de stad is blijven hangen prijst zich gelukkig, want de feesten van David zijn eet- en drinkfestijnen van de eerste orde.
Jaren geleden ontmoette ik Dennis op zo’n feest, een in alle opzichten memorabele avond waar ik de gastheer hielp een heel speenvarken manhaftig in een gewone huis-tuin-en-keuken-oven te proppen. David kookt voor feestjes de dingen die ik nog niet eens voor een klein gezelschap aandurf, met royale gebaren en een talent voor dappere roekeloosheid. Het gaat nooit mis (tenminste niet voor zover ik heb meegemaakt) en dat is dan weer een wijze les voor iemand als ik, die nogal kan lijden onder keukenpaniek...
Zaterdag was er geen varken, maar wel een gigantische paella:
En er was Taart.
Voor David´s huwelijk met Jacqueline bakte ik (onder andere) 300 blini en voor Davids promotiefeest 125 aardbeiengebakjes. Daarbij vergeleken was de verjaardagstaart van dit weekend een niemendalletje. De Perfect Party Cake uit Dorie Greenspan´s inmiddels veelgeprezen boek Baking, from my home to yours leverde ´smiddags wel wat stress op... misschien moet ik daar nu, om het after-party-plezier niet te bederven, maar verder over zwijgen... maar laat ik alleen zeggen dat de taartlagen zo plat als een dubbeltje bleven in plaats van te rijzen tot de luchtige hoogte die Dorie beloofde, dat 1 van de taartlagen in kruimels uiteen viel, dat er toen haastig een nieuwe laag gebakken moest worden, dat ik vergeten was dat mijn mixer nog in het huis van Suzanne lag na háár verjaardagspartijtje van 2 weken geleden, en ik dus alles met de hand moest kloppen... maar verder zeg ik niks.
Perfect was 'ie misschien niet, maar mooi wel (en op de meringue botercrème, die ik nog nooit eerder gemaakt had, was ik eigenlijk erg trots). Hij werd in 10 minuten geïnhaleerd door de aanwezigen. Daarna was het een logische stap naar margarita´s en caipirinha´s en werd het een late, late avond…
David, proficiat!
3 comments:
Taart niet perfect? Ik ben geen taarteter, maar deze is werkelijk om op te eten!
Bedankt Chris. Ik ben denk ik altijd te kritisch op mijn eigen product! Een van mijn minder goede eigenschappen!
Dat is wel herkenbaar hoor. Ik vind van mijzelf dat ik "wel aardig" kan koken.
En wanneer je erg kritisch bent, dan leg je de lat ook weer hoger en heb je weer een nieuwe uitdaging :-)
Post a Comment