Zomersla

Voor wie behoefte heeft aan de bevrediging van gebakken aardappels, maar er liever geen heel bord van wil eten, is dit een mooie oplossing: de aardappel crouton, heerlijk op een salade met friszure, pittige mosterddressing.



Voor een niet-vega-versie: sliertjes ansjovis zouden er erg lekker bij zijn, of stukjes geroosterde (gerookte)kip.

Salade met aardappelcroutons
Voor- of lunchgerecht voor 4 personen

4 middelgrote, kruimige aardappels, geschild en in kleine blokjes
1 eetlepel olijfolie
1 theelepel gedroogde tijm
1 theelepel chilivlokken
1/2 theelepel knoflookzout
1/2 theelepel gerookt paprikapoeder

2 little gems (of een struik Romaine sla), in reepjes
3 stengel bleekselderij, in kleine blokjes
1 eetlepel mayonaise
1 eetlepel grove mosterd (of iets minder als je niet zo'n mosterdliefhebber bent)
1 eetlepel zure room
1 eetlepel olijfolie
2 eetlepels karnemelk
beetje citroensap
peper, zout

om te serveren: 4 zacht gekookte of gepocheerde eieren

Verhit de oven voor op 200 C. Schep de aardappelblokjes in een kom om met de kruiden, specerijen en olie. Spreid ze dan uit op een met bakpapier beklede bakplaat en rooster ze ca. 25 minuten, tot ze goed bruin zijn. Schep halverwege een keer om.

Klop een dressing van de mayo, mosterd, zure room, olie en karnemelk. Breng op smaak met zout en peper en citroensap (door de zure room en karnemelk is dit al een vrij zure dressing, dus je zult niet veel citroensap nodig hebben).

Schep de de dressing met de bleekselderij door de sla. verdeel over 4 bordjes. leg op elke portie een ei, en schep dan vlak voor het serveren de warme aardappeblokjes er over.

Rode rijst salade

Ik geloof dat ik een soort halve vegetariër begin te worden. Of een driekwart vegetariër misschien. Ik heb dagelijks zin in graan, groente, tempeh en tahoe; en maar af en toe trek in vlees, vis of kip. Vandaag ging even de gedachte aan een hele, geroosterde kip door mijn hoofd. In plaats daarvan aten we deze salade van rode rijst met nootjes, gedroogde abrikozen en een fruitige dressing. Hm. Wat betekent dit allemaal?

Rode rijst moet wel een minuut of 40 koken, maar verder vraagt deze salade weinig voorbereidingstijd en je kunt hem een paar dagen bewaren (heerlijk als lunch). Als je het niet erg vindt dat de nootjes een beetje zacht worden als je de salade wat langer bewaart, kun je ze er gelijk doormengen. Of hou ze apart en strooi ze er pas over bij het serveren.

Ik had wat zachte feta in de koelkast en die was er heel lekker bij.


Rode rijstsalade met witlof, nootjes en abrikozen
bijgerecht voor 4 personen

100 gram rode rijst
250 ml water
2 struikjes witlof
50 gram noten (amandelen, pijnboompitten, pecannoten, cashewnoten) ongezouten, grof ghakt,geroosterd
50 gram gedroogde abrikozen, in reepjes
een handje peterselie, fijngehakt

dressing:
2 eetlepels mooie, zoete fruitazijn (ik gebruikte de vijgendadelazijn van Buiten op de Binnenweg
2 eetlepels rode wijn
2 eetlepels walnootolie
zout, peper

Kook de rijst in het water ca. 40 minuten. Draai het vuur uit en laat afgedekt nog 10 minuten staan. Neem dan het deksel van de pan en laat de rijst wat afkoelen.
Snij de witlof fijn. Meng de witlof, peterselie, nootjes en abrikozen door de rijst.

Klop de ingrediënten voor de dressing door elkaar en schep door de rijst. Laat een uurtje staan om de smaken te laten intrekken. Proef op zout en peper en serveer, met eventueel wat zachte geitenkaas erover verkruimeld.

Tempeh, maar weer eens.

Een simpele manier om tempeh klaar te maken. Het lijkt een beetje op deze, maar hier gaan ze niet in een marinade, maar worden de smaakmakers pas na het bakken toegevoegd.
Je krijgt een soort knapperige, pittige croutons, die je op allerlei manieren kunt gebruiken. Ik strooide ze over een salade van veldsla en witlof die was aangemaakt met avocadodressing (avocado gepureerd met wat zure room, olijfolie, citroensap, zout en peper). Heerlijk contrast van de romige dressing en de tempeh.




Een andere keer: wortel in reepjes, zachtjes gebakken tot deze zacht en goudbruin is. Het vuur hoger zetten en een bos in stukjes gesneden paksoy erbij, even bakken tot deze begint te slinken. Scheut witte wijn of sherry erbij, peper en zout, even uit laten dampen. Een beetje af laten koelen en serveren als lauwwarme salade met diezelfde tempeh croutons.




En toen, de beste: op een zacht roerei met bieslook en gegrillde paprikareepjes.

Pittige gebakken tempeh, multi-inzetbaar
voor 2 personen

150 gram tempeh, in kleine blokjes
1 eetlepel neutrale olie
1 eetlepel fijngesneden chipotle in adobo
1 eetlepel sinaasappelsap
1 eetlepel balsamicoazijn
peper, zout

Meng de chipotle, sinaasappelsap, azijn, zout en peper in een kommetje door elkaar.
Verhit de olie op middelhoog vuur in een koekenpan, bij voorkeur met anti-aanbaklaag. Bak hierin de tempeh al omscheppend goudbruin, pas op dat het niet aanbrandt.
Voeg het chipotle mengsel toe en bak, al roerend, tot al het vocht verdwenen is en de tempeh weer droogbakt.

Soep met ballen

In mijn keuken zijn er twee soorten soepen. De supermakkelijke variant, waarbij je wat groente in een pan gooit en even aanzet met boter of olie, water of bouillon erbij, koken tot alles gaar is, de staafmixer erin, klaar. De ideale oplossing als je niet meer weet wat je moet met dat kontje knolselderij of de overvloed aan courgettes. Maar soms is er meer tijd en meer inspiratie, en dan kan het erg lekker zijn om een soep te maken die uit wat meer stappen en dus uit wat meer smaaklagen bestaat, met verschillende structuren.

Dit is eigenlijk een hele gewone tomaten-groentesoep, die extra smaakdiepte krijgt door de gepureerde aubergine. Als de soep gepureerd is gaan er sliertjes prei en blokjes wortel bij, volkoren macaroni en lekkere grote soepballen.

Ik kookte voor een peuter en liet de soep dus zo, maar een flinke scheut tabasco of andere hete saus zou hier zeker op z'n plaats zijn (kook je ook voor kinderen, geef de pittigheid er dan gewoon aan tafel bij).

1 grote ui, gesnipperd
2 tenen knoflook, gesnipperd
1 grote aubergine in kleine blokjes

Bak dit samen in een scheutje olijfolie, op laag vuur, tot alles zacht is en begint te bruinen.
Doe er dan bij:

1 blik tomatenblokjes op sap
1 liter water
1 bouillonblokje
een snuf gedroogde tijm.
Kook een half uurtje tot de aubergine heel zacht is. Pureer de soep met de staafmixer of in de keukenmachine.

Maak gehaktballen van 350 gram half om half gehakt, 1 ei, peper en zout, versgeraspte nootmuskaat, een een eetlepel ketchup.
erbij koken tot gaar. Draai er ballen van en laat die in de soep glijden. Kook zachtjes 5 minuten. Voeg dan toe:

1 blik zwarte bonen, uitgelekt
75 gram volkoren macaroni
1 grote winterpeen, in kleine blokjes
1 prei, fijngesneden
theelepel gedroogde tijm
2 eetlepel balsamico azijn
1 theelepel suiker

Kook alles samen nog 10 minuten of tot de macaroni gaar is. Ik hou van beetje overgare pasta in mijn soep, vind je dat niet lekker, time het moment van toevoegen van de pasta dan goed.

Vlak voor het serveren proeven op peper en zout en zuur (misschien heeft ie nog een beetje azijn nodig), er een paar handjes fijngesneden verse basilicum door roeren en een sliertje fruitige olijfolie

Kijk, ze kan het nog

Ach, misschien was het gewoon even nodig om te klagen dat ik geen zin had om te koken.


Gisteravond maakte ik voor het eerst sinds thuiskomst van de reis iets wat echt lekker was, verrassend, bijzonder, nieuw. Deze Quinoa-koekjes uit Heidi Swanson's Super Natural Every Day (mocht iemand me dit jaar nog ns een cadeautje willen geven: dit is 1 van de zeer weinige kookboeken waar ik nog ruimte op mijn boekenplank voor wil maken).

Zij doet allerlei suggesties om smaak te geven aan het quinoa-mengsel. Ik gebruikte (in plaats van de ui en knoflook die ze in het basisrecept noemt) een handjevol verse doperwten, gesnipperde lente-ui, flink wat verse basilicum, en belegen geitenkaas.



Ze waren heerlijk, en ik ben al aan het nadenken over nieuwe smaakvariaties (komijnekaas, courgette en chipotle bijvoorbeeld, groene asperges en munt, geroosterde broccoli en gerookte mozzarella?)

Landen

Landen is niet makkelijk. Het vliegtuig raakt de grond, maar je voeten zijn nog ergens anders. Zeven weken lang door de wereld zeilen met een koffer, een laptop, een kindle en een portemonee: hoe simpel kan het leven zijn?

Dan moet je de vragen gaan beantwoorden: "Hoe was het?" "Heb je een leuke vakantie gehad?" en je weet eigenlijk niet wat je moet zeggen. Het antwoord zou heel kort kunnen zijn: "Ja, het was leuk," of heel lang (zo lang dat het zelfs niet in een blogpost past). Wat wil je weten? De aanval van de blues op dag 13? het intense geluksgevoel op dag 29? de goede voornemens op dag 7? de lekkerste patat op dag 16? de kater van dag 27? zeg het maar. Ik kan over elke dag een verhaal vertellen, en dat verhaal kan gaan over eten en drinken, over heimwee, over loskomen, over creatieve gedachtes, over Japan, over Amerika, over de verschillen tussen Japan en Amerika, over vriendschap en liefde en alles ertussen in.

Zeg het maar.

Ach nee. Dit is een eetblog tenslotte. De mensen zitten daar allemaal niet op te wachten. Nieuwe recepten willen ze, eet-mijmeringen, foto's van hoe lekker je ook in Amsterdam uit eten kunt gaan.

Maar zoals ik al zei, landen is niet eenvoudig. Het lijkt alsof alles meteen weer normaal en volgens plan gaat, maar er is een onderstroom, die doet vermoeden dat er toch iets anders is dan 2 maanden geleden. Is het omdat de wereld hier gewoon ook is doorgedraaid? Of zijn wij veranderd? Of duurt 'weer wennen' gewoon langer dan je denkt?


Ze komen er wel weer, de eetfoto's. Dat ik weinig zin heb om te koken en al helemaal niet om te experimenteren vond ik eerst een beetje raar. Zeven weken uit eten, en dan niet de kriebels om weer achter het fornuis te gaan staan? Nu denk ik dat het komt omdat het 'moeten wennen' ervoor zorgt dat ik gewoon heel veel oude vertrouwde en gewone dingen wil doen. Naar het cafe waar ik gemist werd, naar de pizzeria waar ik altijd gelukkig ben. En thuis gewoon een ei bakken of een bordje doodsimpele spaghetti in elkaar draaien.

Het creatieve enthousiasme zal wel weer terugkomen (hoop ik), en intussen probeer ik mezelf de tijd te geven om weer te landen, hier, in dit mooie leven.