Gehaktballetjes in satésaus

Een goede pindasaus heeft die eigenschap waar in het Engels zo´n mooi woord voor is, moreish: ik eet er altijd veel meer van dan goed voor me is, gewoon omdat ik er niet mee kan stoppen. Meerige saus. Romig, zacht in je mond maar met de verrassing van chili.

De balletjes zelf zijn overigens helemaal niet pittig, maar fris en geurig door knoflook en gember. Die combinatie maakt dit zo lekker: malse, milde balletjes in een saus die je net zo pikant kunt maken als je zelf wilt.
Ik gebruik sambal djeroek voor de saus, een pittige sambal met een citroensmaakje. Maar neem gewoon een sambal die je lekker vindt - sambal badjak is ook heel geschikt.

Ik bak de balletjes in de oven voor ik ze bij de saus doe, in plaats van in de koekenpan. Je krijgt zo mooie, gladde balletjes, en bovendien loopt er een massa vet uit - niet zo´n slecht idee aangezien je ze vervolgens weer in een saus vol pinda en kokosmelk legt..





Gehaktballetjes in satésaus
hoofdgerecht voor 2 tot 3 personen

300 gram half om half gehakt
1 teen knoflook geperst
1 theelepel verse gember geraspt
1/2 theelepel gemalen korianderzaad
zout
2 eetlepels ketchup

voor de saus:
1 sjalotje, gesnipperd
scheutje zonnebloemolie
2 eetlepels pindakaas
1 eetlepelzoet ketjap manis
1 eetlepel goede sambal ( bv. sambal djeroek)
50 gram santen
200 ml water
zout

Verwarm de oven voor op 200 C.
Meng het gehakt met de knoflook, gember, korianderzaad, ketchup en zout. Rol er balletjes van ter grootte van een stuiter en leg deze op een stuk bakpapier in een ovenschaal. Bak ze 10 minuten in de oven. Al dat vet wat er uit loopt, dat hoef je dus niet op te eten.

Maak intussen de saus: Bak het sjalotje een paar minuten in de olie. Bak de sambal een minuutje mee. Doe de ketjap en pindakaas erbij. Goed roeren. Doe dan het water en de santen erbij en laat een paar minuten zachtjes pruttelen, tot je een mooie gladde saus hebt. Proef, misschien moet er wat zout bij of meer sambal.

Schep de balletjes uit het bakvet en doe ze in de pan met de saus. Warm alles samen nog even door (en tot hier kun je ze ook heel goed een dag van tevoren maken. Doe bij het opwarmen een klein scheutje water bij de saus).

Wij aten ze met rijst en gebakken uitjes en spinazie en gekookt ei (ei en pittige pindasaus.. een geweldig culinair huwelijk).

Voor de thuisblijvers

Dennis ging naar De Pizzeria (ik was er vorige week al 2 keer, en tóch was ik jaloers dat hij alweer ging, maar daarover later meer). Wat zal ik maken voor mezelf aan het eind van een lange werkdag? Er ligt een halve Chinese kool in de koelkast. Koolpannenkoekjes. Dit was de inspiratie.

Dit is lekkerder dan het klinkt en misschien ook dan hoe het eruit ziet. De pannenkoekjes zijn stevig, met een mooi bruin korstje, maar de groente binnenin is maar kort gebakken en blijft dus fris en knapperig. Ze zijn neutraal van smaak, dus experimenteer met de garnering - ik dacht aan pijnboompitten, granaatappelsiroop en verse munt, of blokjes buffelmozzarella en misschien een schepje van dit, fijngehakte gerookte amandelen en eendeconfit, of gerookte zalm en mosterdmayonaise. Ik denk maar hardop en misschien werkt dat niet allemaal.. maar de combi met sesam, pittige chilisaus en geurige basilicum was in ieder geval geweldig.



Kool pannenkoekjes
voor ca. 9 stuks

100 gram Chinese kool, heel fijn gesneden
3 lente-uitjes, in ringetjes
1 sjalotje, gesnipperd
100 gram bloem
2 eieren, losgeklopt
een scheutje Japanse sojasaus
een flinke snuf zout
vers gemalen zwarte peper
olie om te bakken

om te serveren:
geroosterd sesamzaad
sesamolie
sriracha of andere chilisaus
verse basilicum

Meng in een grote kom de kool, lente-ui en sjalotjes met het zout en de peper. Meng de bloem erdoor en vervolgens de eieren en de sojasaus. Goed roeren, je krijgt een dik mengsel.

Verhit een klein beetje olie in een koekenpan. Schep er eetlepels van het beslag in en druk de bergjes plat met een spatel. Bak ze 2 minuten, keer ze om en druk ze nog wat platter met de spatel. Bak nog 2 minuten of tot ze goudbruin en gaar zijn.

Schep ze op een bord (bij voorkeur een bord dat rust op een pannetje kokend water, zodat ze warm blijven) en bak de rest van het beslag. Besprenkel de pannenkoekjes met sesamolie, bestrooi met sesamzaad, knijp er wat sriracha over en garneer met basilicum. Eet meteen - ze worden beduidend minder lekker als ze afkoelen.

De Kaas Hemel

Gisteren had ik het geluk om door een paar lieve collega's meegenomen te worden naar een kaasproeverij van Betty Kosters l'Amuse. Het was een cadeautje omdat ik ergens in januari iets aardigs voor ze had gedaan, en omdat ik er zelf niks voor had geregeld had ik dus ook geen idee, wat ik ervan kon verwachten. Soms is dat heerlijk. Want ik verwachtte een proeverij in een winkel, waar je van deze en gene kaas een snippertje mag proeven om vervolgens aangespoord te worden stukjes kaas aan te schaffen voor thuis. Wat ik me niet had kunnen voorstellen, waren de tafels die bijkans doorbogen van de hoeveelheid kaas ("eet u niet teveel brood. U krijgt 20 soorten kaas te proeven, en bij gemiddeld 20 gram kaas per soort is dat toch al gauw meer dan 400 gram kaas per persoon"), flessen wijn die steeds opnieuw uit het niets verschenen, en een gepassioneerd verhaal van een vrouw voor wie kaas haar leven is.



We leerden van alles, over zoutkristallen die geen zoutkristallen zijn, over het misverstand van roodschimmel, over vegetarische kaas, over sociaal en asociaal kaassnijden, waarom Alpenkaas zo apart smaakt, over zin en onzin van het gevaar van rauwmelkse kaas, over Gorgonzola die een zuchtje slaakt als je hem aansnijdt, over kaasboeren die met liefde en zorg en aandacht werken aan dit bijzondere, levende product.

Maar vooral proefden we en ontdekten we wat we lekker vinden. Als je zo geconcentreerd urenlang bezig bent met het proeven van één ding, ga je heel bewust nadenken over wat nu het beste bij jouw smaak past. Ik kan rustig zeggen dat ik van alle kaas hou, maar gisteren ben ik er toch achter gekomen dat ik bepaalde soorten, structuren en smaken veel lekkerder vindt dan andere.



Maar goed, foto´s. De Kaasparade: van de krijtachtige, zachtzure geitenkaasjes via de über-romige witschimmels naar de pregnante, geurige gewassen korst-kazen naar de harde, nootachtig-zoete kazen om te eindigen met de zout-pikante blauwschimmels. Het was een feest.


Fouchtra (met de gelige korst), Bouton de Culotte, Valencay en Ste Maure. De Fouchtra was meteen 1 van mijn absolute favorieten van de middag: een geitenkaas met een zachte structuur en een licht bittere smaak.


Delice de Bourgogne, Brie de Meaux, Brie de Melun, Brie aux Truffes. Brie de Meaux laat alle stukjes supermarkt brie verbleken.. De Brie aux Trufffes is een specialiteit van l´Amuse: een Brie de Meaux die is doorgesneden en gevuld met mascarpone en zomertruffel. Om heel eerlijk te zijn: aan mij niet helemaal besteed. Het komt door het volvette van de mascarpone denk ik, de kaas wordt me daardoor letterlijk te machtig. Wel een favoriet: de Brie de Melun, pittiger van smaak en iets droger van structuur dan de Meaux.




Mont d´Or, Tomme au Marc, en (bijna onzichtbaar op de foto, maar wel 1 van mijn favorieten) Serra da Estrella, een Portugese schapenkaas "voor de gevorderde kaaseter" aldus Betty. Inderdaad alsof je een schaap in kaasvorm eet (en zo ruikt het ook, maar dat vind ik dus lekker..)


Om uit te lepelen: Epoisses



Zou ik de 400 gram al bereikt hebben? We gaan stug door...


Wilde Weidekaas, Boeren Oplegkaas (opgenomen in Slow Foods Ark van de Smaak), Comté 2007 en de tweede topkaas (voor mij dan) van de middag: Etivaz.


Gorgonzola Dolce, Stilton, Stichelton, en Roquefort caves Baragnaudes. Stilton is geweldig, Stichelton is hemels. En dan graag nog zo´n stukje van die intense Roquefort.. zo zout dat het bijna peperig wordt.. smeltend in je mond met die korrelige maar toch romige structuur.

Mijn ideale kaasplankje: een stukje Fouchtra, Brie de Melun, Serra da Estrella, Etivaz, Stichtelton en Roquefort. Een het goed nieuws? l´Amuse zit sinds kort ook op de Stadionweg in Amsterdam. Ik stel voor: brood halen bij Fournil, kaas bij l´Amuse, een paar flessen wijn erbij en het is feest. Kaasfeest.

Zijn we het eens?


Dames, bedankt!!

Pasta voor de eerste lentedag

ja, dat was gisteren. Ik weet het, vandaag regent het alweer. Maar toch...



echt waar...



het is bijna...



bijna...



... lente.



***********************************




Pasta met tuinbonen, tomaatjes en geitenkaas
Hoofdgerecht voor 2 personen

Dit een een supersimpele pasta, en daarom moet je bij het bereiden op een paar dingen letten. De tomaatjes moeten fruitig en donkerrood en zoet zijn, en ze mogen vooral niet te lang op het vuur staan: net lang genoeg om ze even door te warmen, niet zo lang dat ze stuk gaan koken. In laats van basilicum zou verse munt ook heerlijk zijn in combinatie met de tuinboontjes en geitenkaas.

300 gram diepvriestuinboontjes
200 gram grote pasta
1 kleine teen knoflook, geperst
250 gram zoete kleine trostomaatjes of mini pomodori, gehalveerd
2 eetlepels geroosterde pijnboompitten
rasp van 1 citroen
2 flinke handjes verse basilicum
150 gram zachte geitenkaas
olijfolie

Doe de tuinboontjes in een schaal en overgiet ze met kokend water. laat 1 minuutje staan, giet ze af en verwijder dan (met een scherp mesje, of gewoon met je vingers) de buitenste velletjes.

kook de pasta gaar in ruim water met zout.

verhit een scheutje olijfolie in een grote koekenpan en verwarm hierin op heel laag vuur de knoflook 2 minuten (absoluut neit bruin laten worden). Draai het vuur uit en doe de gepelde tuinbonen, citroenrasp en de tomaatjes in de pan.

Als de pasta bijna gaar is, 150 ml. van het kookvocht uit de pasta pan scheppen en bi de tuinbonen/tomaten doen. Zout en ruim versgemalen peper erbij.
Giet de pasta af en doe deze bij de tuinbonen/tomaatjes. Zet het vuur weer aan en warm alles samen nog 1 minuutje door, maar beslist niet langer. Schep de helft van de basilicum erdoor.

Verdeel over 2 borden. Bestrooi met de pijnboompitten en de rest van de basilicum, en verkruimel de geitenkaas erover. Giet nog een sliertje goede olijfolie en serveer onmiddelijk.

Pasteitjes voor Anzj

Ik ken haar niet, maar ze is in maart jarig, ze heeft een leuk foodblog, en ze organiseert deze maand het Nederlandse Foodblogevent. De opdracht: "vul mijn virtuele buffet tafel met heerlijke hapjes voor mijn verjaardagsfeest".

Weinig mensen zijn, denk ik, zo dol op hun verjaardag als ik. Meestal probeer ik er niet minder dan 4 feestmomenten uit te slepen, waaronder dan inderdaad ook een bijeenkomst met heel veel eten voor een man of 20, 30. Genoeg recepten op Alles over Eten die geschikt zijn voor zo'n buffet tafel... Vietnamese Rijstpapierrolletjes bijvoorbeeld. Of dit elegante eenhaps-hapje. Een hartige cake, misschien. Mini-sauzijcenbroodjes, natuurlijk! Een aardappeltortilla is goedkoop en heerlijk. En ik heb er geen recept voor op het blog staan, maar één van mijn persoonlijke buffet favorieten moet ook vermeld worden: gevulde eieren. Iedereen vind ze lekker, en volgende keer doe ik er een schepje van deze geweldige tapenade op.. Genoeg suggesties dus, maar voor dit foodblogevent wilde ik toch iets nieuws maken.

Deze pasteitjes zijn een startpunt, want je kunt ze natuurlijk vullen met wat je maar wilt (eerder maakte ik ze een keer met een vulling van gehakt, munt, rozijnen en pijnboompitten), maar deze vulling verzon ik gisteren.
Het deeg is een genot om mee te werken: zacht en kneedbaar, het krimpt en trekt en brokkelt niet, en door de boter en roomkaas heeft het een volle maar toch niet te machtige smaak. Het is mijn versie van een recept uit Marilyn Tausends boek Cocina de la Familia. Daarin wordt light roomkaas voorgeschreven, en gezien de hoeveelheid boter die er ook in gaat is dat best een goed idee...

Deze hoeveelheid deeg en vulling is voldoende voor ca. 13 pasteitjes gemaakt van een deegcirkel van 10 cm doorsnee. Maar je kunt ze natuurlijk zo groot of klein maken als je zelf wilt, hoewel het voor een buffet-gerecht wel handig is als ze handzaam genoeg zijn om in 2 happen naar binnen te werken.







Pasteitjes met kip en oesterzwammen, voor ca. 13 stuks

deeg
75 gram roomkaas light (Philadelphia of een goedkope nepvariant)
100 gram zachte boter
150 gram bloem
flinke snuf zout

vulling
100 gram oesterzwammen
150 gram kipfilet
1 sjalot
1 teen knoflook
geraspte nootmuskaat
2 flinke handen verse basilicum
2 eetlepels port of Marsala of zoete sherry
1 theelepel piment d'espelette of bij gebrek daaraan, milde paprika poeder
1 ei
scheutje melk
olijfolie
zout, peper



Kneed de roomkaas, boter, bloem en zout door elkaar tot je een soepel deeg hebt. Zet dit ca. 20 minuten in de koelkast.

Verwarm de oven voor op 200 C.

Maak intussen de vulling: Snij oesterzwammen en kip in hele kleine blokjes. Verhit een eetlepel olijfolie in een koekenpan en bak hierin op hoog vuur de paddestoelen 5 minuten. Schep de paddestoelen uit de pan. Verhit nog een eetlepel olijfolie en bak hierin de sjalot en knoflook tot ze zacht zijn. Doe de kip erbij en bak 5 minuten tot de kip bruin en gaar is. Blus af met de zoete wijn, breng op smaak met zout en peper en doe het kipmengsel bij de paddestoelen. Laat afkoelen en meng er dan een mespunt gemalen nootmuskaat door, de piment d'espelette en de op het laatste moment fijn gesneden basilicum.

Klop het ei los met een scheutje melk. Giet ruim de helft van het losgeklopte ei bij de vulling en meng goed.

Rol het deeg uit op een met bloem bestoven werkblad. Steek er cirkels uit en rol de afsnijdsels opnieuw uit. Schep een hoopje vulling op elk cirkeltje deeg en vouw het deeg tot een pasteitje (je kunt kiezen of je de randen omvouwt of met een vork dicht drukt). Leg de pasteitjes op een met bakpapier beklede bakplaat en bestrijk ze met de rest van het losgeklopte ei. Bak ze ca. 15 minuten, of tot ze goudbruin zijn.

Je kunt ze heel goed een dag van tevoren maken en vlak voor het serveren even in de oven oppiepen.

Weakness

What´s your food-weakness? The thing you cannot resist? The thing you have to buy whenever you see it, have to it whenever it´s in the house? Probably you´ll have more than one. And some of them are easier to resist than others.

One of my major, major weaknesses is anything that combines peanut butter and chocolate. But, no, wait. Not just anything that combines peanut butter and chocolate. The main thing to make a PB&C treat absolutely irresistible, is the fact that the peanut butter has to be slightly salty. A sweet piece of candy, consisting of creamy salty nut butter, and chocolate. The chocolate can be anything really, from the sweet and mellow milk variety to intensely dark and bitter. It´s all good, but the nuts Have To Be Salty.



Oh and can I have a piece of this, please?



I´m a big fan of the classic Reese´s cup. When we´re in the US, I always get varieties of Reese´s whenever we have to stop for gas.. it´s one of those ultimate guilty holiday pleasures. Now, unfortunately, some one had to inform me that the Avondmarkt around the corner has started selling about 6 different Reese´s candies.. right next to the check-out.. oh boy.

I had the Nutrageous before and had forgotten I did not like it: too sweet because of the caramel. But, the white Reese´s cup is delicious. Help me.

Eenzame spaghetti

Je bent alleen thuis, je voelt je niet lekker. Niet ziek genoeg om niet te willen eten, niet gezond genoeg om uitgebreid voor jezelf te koken.

Je wilt iets eten wat snel is klaar te maken, niet meer dan 2 pannen vies maakt, iets wat je smaakpapillen en hopelijk jezelf wakker schudt en oppept, en liefst ook nog iets wat je verstopte bijholtes een beetje lucht geeft.

Maar waar je nou precies trek in hebt dat weet je niet.

Je staat in de supermarkt en je legt, onverwacht, 2 biologische varkensbraadworsten in je mandje - naast de honing, sinaasappelsap en megaverpakking zakdoeken.

´s Avonds verandert die impuls aankoop in één van de lekkerste pastagerechten die je in tijden voor jezelf (of iemand anders, trouwens) maakte.

Het bordje spaghetti deed alles wat het moest doen en meer: het was makkelijk, snel, troostrijk, boordevol smaak en pit, en leverde een minimale afwas op.

De volgende dag, nog steeds ziekig, maar niet meer alleen, maakte ik een ingewikkelder versie (met geroosterde broccoli en, behalve worst, gebakken spekjes) en hoewel die heerlijk was, vond ik de basic variant eigenlijk lekkerder. Daarvan dus het recept.



Spaghetti met worst, voor 1 persoon

1 varkensbraadworst, in stukjes gesneden
2 sjalotjes, in partjes
1 teen knoflook, gesnipperd
1/2 theelepel gedroogde salie
1 theelepel chili vlokken
rasp van 1 citroen
75 gram spaghetti
handje versgeraspte pecorino (of parmezaan, maar de pittig zoute pecorino doet het hier heel goed)
wat verse peterselie, gehakt
zout, peper, olijfolie

Kook de pasta in ruim water met zout 2 minuten korter dan op de verpakking staat aangegeven
Verhit een klein beetje olie in een koekenpan en bak hierin op hoog vuur de worst, sjalotjes, salie en knoflook 5 minuten. De stukjes worst moeten een mooi bruin korstje krijgen. Doe er chilivlokken, citroenrasp en peper bij. Schep 200 ml. van het kookvocht uit de pasta pan en doe dit bij de worst. Schep de pasta met een schuimspaan uit de pan en doe ook bij de worst. Laat onder voortdurend roeren nog een minuut of 2 pruttelen, het water zal dan bijna helemaal zijn opgenomen en de pasta is gaar. Als het water te snel verdampt en het er droog uit gaat zien voor de pasta gaar is, nog wat van het kookvocht toevoegen.

Roer de peterselie erdoor en de helft van de kaas. Schep de spaghetti in een diep bord en bestrooi met de rest van de kaas.

Broodje kaas

Dit begroet mij, 3 dagen per week, als ik om half 1 naar de bedrijfskantine ga voor de lunch.

Een boterham met kaas, maar dan de superdeluxe gourmet versie.

Je hoort mij niet klagen....

Super feesttoetje: Trifle

Stel: je krijgt 20 mensen te eten. En met 'eten' bedoel ik een diner, geen borrel met hapjes. Daarvoor maak ik meestal zoiets: koekjes en brownies die ergens op een tafel staan voor iedereen om te pakken.
Nee, 20 mensen aan witgedekte tafels. Mensen die al zo'n 15 jaar, elke februari, op hetzelfde feestje komen. Mensen die verrast moeten worden met wéér een nieuw toetje.

En stel, jij hebt weinig tijd om ingewikkelde taarten in elkaar te gaan draaien. En nog belangrijker: je weet dat je tegen de tijd dat het moment is gekomen om het toetje te serveren, je geen zin meer hebt (en niet nuchter genoeg meer bent) om mooie bordjes op te maken met allerlei indrukwekkende garneringen.



Je kan natuurlijk 10 bakken Ben & Jerry's op tafel zetten met een spuitbus slagroom ernaast. Maar misschien wil je net iets méér. Daarvoor presenteer ik: de trifle.

Cake, fruit, custard en slagroom, alles bij elkaar in een hele grote schaal gegooid, met een gezonde dosis alcohol en een simpele garnering van nootjes. Het klinkt bijna té simpel, maar het mooie van trifle is dat het een schoolvoorbeeld is van "het geheel is meer dan de som der delen". Je maakt hem een paar uur van tevoren, zet hem koel weg, en terwijl jij een lui bad neemt en je mooiste kleren uitzoekt, gebeurt er iets in die schaal.. een geheimzinnig huwelijk van romigheid, zoete fruitigheid, en alcoholische 'bite'. Vlak voor het serveren alleen nog een gigantishe hoeveelheid slagroom kloppen (en zelfs dat zou je van tevoren kunnen doen, maar ik heb niet zulke goede ervaringen met het bewaren van geklopte slagroom - ik vind dat die snel waterig wordt en ook aan smaak verliest).



De trifle ziet er precies één minuut prachtig en indrukwekkend uit. Dan zet je de lepel er in en wordt het een troep. Maar dat kan niemand wat schelen, want de hele tafel is stil gevallen en zit zwijgend dit goddelijke toetje op te lepelen.

Dit recept is genoeg voor 20 personen. Maar trifle is bijzonder vergevingsgezind als het gaat om aantallen en hoeveelheden. Een beetje meer of minder van dit of dat, het maakt allemaal niet zoveel uit.

Trifle voor 20

Voor het fruit:
5 kilo stoofperen
1 1/2 liter water (of meer)
500 ml. witte wijn
250 ml. gembersiroop
400 gram suiker
1 vanillestokje

Breng het water aan de kook met de wijn, suiker, gembersiroop. Splijt het vanillestokje en schraap het merg eruit. Doe stokje en merg bij de suikerstroop. (Voor deze hoeveelheid peer, moet je waarschijlijk net als ik 2 pannen gebruiken tenzij je een enorme pan hebt). Schil de peren, snij het klokhuis eruit en snij ze in kwarten. Doe de kwarten in de zachtjes kokende suikerstroop. Voeg water toe indien nodig ( de peren moeten net onder staan).Knip een cirkel van bakpapier en leg die op de peren zodat ze niet uitdrogen. Laat, met het deksel op de pan, minstens 2 uur heel zachtjes sudderen. Langer kan geen kwaad. Laat afkoelen en doe de peren met hun siroop over in een glazen of aardewerk schaal en zet koud weg (kan dag van tevoren).

Voor de cake:
3 eieren
175 gram zachte boter
175 gram suiker
175 gram bloem
1 theelepel zout
175 gram hazelnoten, geroosterd en fijngemalen
1 1/2 theelepel bakpoeder

Verhit de oven voor op 180 C. Vet een cakevorm in met boter en bestuif met bloem.
Meng de bloem met het zout en het bakpoeder. Meng de boter met de suiker met de mixer tot je een romige massa hebt. Voeg 1 voor 1 de eieren toe. meng deze massa door de droge bestanddelen en meng heel even. Doe de hazelnoten erbij en meng tot je een egaal beslag hebt. Doe het beslag in de vorm en bak 25 minuten of tot een saté prikker er droog uitkomt. Laat de cake afkoelen. (Kan dag van tevoren).

Voor de custard:
10 eidooiers
1 liter volle melk
50 gram suiker
2 volle theelepels maizena
1 vanillestokje

Doe de melk in een grote pan. Splijt het vanillestokje en schraap het merg eruit, doe dit merg bij de melk. Verhit de melk maar laat deze niet koken. Laat op laag vuur ca. 5 minuten zachtjes trekken. Haal het vanillestokje eruit.
Klop de eieren los met de suiker en de maizena. Giet, terwijl je roert met een garde, een paar kopjes van de hete melk bij de eieren. Giet dan dit eiermengsel bij de rest van de melk in de pan, alweer, voortdurend roerend met een garde. Laat de custard op heel laag vuur indikken, het duurt ongeveer 15 minuten. Door de maizena heb je minder kans op schiften, maar als je ongeduldig bent, liggen klontjes toch nog op de loer.
Laat de custard afkoelen en roer af en toe zodat er geen vel opkomt.

Om de trifle samen te stellen:
zoete dessertwijn (ik gebruikte
deze)
50 gram geroosterde, fijngehakte hazelnoten
eventueel gesuikerde gember
2 eetlepels gembersiroop
750 ml. slagroom
3 eetlepels suiker

Giet de peertjes af maar bewaar het pocheervocht. Doe dit vocht met de gembersiroop en 100 ml, dessertwijn in een pan en laat op hoog vuur inkoken tot een donkerrode, stroperige siroop. Laat afkoelen.
Snij de cake in niet te dikke plakken. Bekleed de bodem van een grote glazen schaal met plakjes cake. Besprenkel de cake rijkelijk met dessertwijn. Schep er een deel van de peertjes op en giet daar een deel van de custard over. Herhaal tot cake, peertjes en custard op zijn (eindig met custard). Vergeet niet elke laag cake met wijn te besprenkelen. Zet de trifle koud weg, minimaal 3, maximaal 6 uur. Langer kan maar de cake wordt dan érg zompig.

Vlak voor het serveren de slagroom stijfkloppen met de suiker. Schep de slagroom op de trifle en garneer met nootjes, gember en perensiroop.

Zwarte Olijven Ansjovis Tapenade

Ik weet het: dit ziet er niet uit.

Toch zeg ik: maak het. Maak het vandaag nog! Je kan het een paar dagen bewaren en je zult zien dat je het overal op wilt smeren. Op geroosterde boterhammen, toastjes, op je zachtgekookte eitje, op de gestoomde broccoli. Of, als je net als ik erg houdt van zout/pittig/pikante smaken, dan zul je misschien (net als ik) gewoon af en toe een theelepel erin steken en die genietend oplikken.

Het recept komt uit Paula Wolferts Cooking of Southwest France. Het staat in het hoodstuk "Appetizers & Small Plates" en is daar onderdeel van een verzameling kleine gerechtjes die volgens Wolfert gewoon 'heel lekker snaken bij elkaar': zalm rillettes, een salade van artisjokken en tomaat, gegrild kruidenbrood. De zalm rillettes had ik al vaker gemaakt, maar voor D.'s verjaardag maakte ik voor het eerst het hele assortiment (maar verving de artisjokken door venkel, want al waren er in februari artisjokken te vinden, dan nog zou ik niet voor 20 personen artisjokbodems gaan schoonmaken).

De rillettes waren weer heerlijk (een pond zalm en een pakje boter, dat moet wel lekker worden) maar de ster van het bord was toch voor mij de tapenade. En het moet gezegd dat op een bord, een klein donkerbruin schepje naast de bijna lichtgevend roze zalm en het goudbruine brood en de rood/groene salade, het er ook niet zo onappetijtelijk uitzag als in z'n eentje.

Maar: denk er vooral niet aan om dit te maken met die rubberachtige, zwartgeverfde olijven. Ik gebruikte de Taggia olijven die je tegenwoordig bij Albert Heijn kunt kopen, maar elke goede, pitloze zwarte olijf is geschikt.

180-200 gram zwarte pitloze olijven
1 blikje ansjovis op olijfolie
1 eetlepel Dijon mosterd
1 kleine teen knoflook, fijngesneden
1 eidooier
extra vergine olijfolie

Laat de olijven uitlekken en doe ze in een kom. Spoel de ansjovis af met water, snij in stukjes en doe ze bij de olijven. Doe de knoflook erbij en de mosterd en pureer met de staafmixer.
Doe de dooier erbij en zet de mixer er nog even in. Doe er dan olijfolie bij, één eetlepel tegelijk, en zet na elke eetlepel de mixer er weer even in (als je een vaste hand hebt kun je ook de olie toevoegen tijdens het pureren). Voeg zoveel olie toe tot je een gladde, zachte, maar niet al te vloeibare massa hebt, waarschijnlijk zo'n 5 eetlepels in totaal.

Birthday Dinner, in pictures

Browning 4 kilos of lamb shoulder takes a loooooong time.



Endives ready for roasting



The table shot



why not have a glass of wine while you're whipping a liter of cream?



That´s a lot of cream.



Breakfast the next day looks almost exactly like the first course at the night of the party.



Except when your name is Dennis.

More later.. including recipes for what were my personal favorites of the evening: pear hazelnut trifle, and a very un-photogenic, but truly delicious and very addictive black olive tapenade.