Rabarber update

Een bezorgde lezeres meldt me dat rabarber niet gezond is en zelfs gevaarlijk! Voordat iedereen de net gemaakte rabarbercompote door de gootsteen spoelt, wil ik dat graag even nuanceren.
Rabarber bevat (net als overigens groente als bietjes, snijbiet, en spinazie) oxaalzuur, en dat is, inderdaad, in hoge doses niet goed voor je. Oxaalzuur heeft 2 effecten: het gaat een verbinding aan met kalk, en is dan onoplosbaar, wat in hoge doses voor irritatie van het spijsverteringssysteem en de nieren kan zorgen. Het andere effect is dat bij het eten van oxaalzuur, kalk minder goed door het lichaam kan worden opgenomen. Het glas melk bij je stuk rabarbertaart heeft dus als kalkvoorziening weinig effect – maar wie verder genoeg kalk binnen krijgt, hoeft zich daar geen zorgen over te maken. De concensus lijkt: rabarber is eetbaar en zelfs gezond, tenzij in belachelijk grote hoeveelheden.
Het meest strenge advies vond ik nog hier: mensen met nierproblemen moeten oppassen met rabarber, maar ook met aardbeien, chocola, koffie, amandelen, thee, paprika’s, tomaten, het gaat maar door..
De vraag is natuurlijk: wat is ‘oppassen met’ en wat is een te hoge dosis? Hoeveel rabarber moet ik (mens zonder nierproblemen) eten om ziek te worden? Antwoord: een volwassen vrouw zou ongeveer 5 kilo rabarberbladeren moeten eten, om een dodelijke dosis binnen te krijgen (nooit uitgeprobeerd, maar deze berekening is gebaseerd op de dodelijke dosis oxaalzuur voor ratten).
Feit is namelijk dat de bladeren en wortels van rabarber veel meer (ca. 2 x zo veel) oxaalzuur bevatten dan de stelen. (Een heel simpel en totaal onwetenschappelijk rekensommetje vertelt me dat ik dus 10 kilo rabarberstelen zou moeten wegwerken voor ik er bij neerval.) Er zijn gevallen van rabarbervergiftiging bekend – tijdens de oorlog, in Engeland, toen vers voedsel schaars was, werd het eten van rabarberbladen gepropageerd (denk aan de Hollandse tulpenbollen!) een advies dat snel werd ingetrokken nadat er mensen ziek waren geworden.
Het alomtegenwoordige advies is dus: eet geen rabarberbladen (en voer die ook niet aan dieren). Rabarberstengels kun je eten, zoals je alles wat lekker is kunt eten: met mate. Geen kilo per dag, niet elke dag van het jaar. Maar nu, in de lente, (en jonge rabarber heeft ook nog eens een lager gehalte oxaalzuur dan de later geoogste stengels) eet ik een paar weken lang elke ochtend een bakje. Vanavond eet ik trouwens spinazie, die ik al een keer heb gekookt, want 1x in de 4 maanden opgewarmde spinazie eten kan echt geen kwaad. Morgen eet ik aardappels gebakken in reuzel, en vis met een salade (ook zo’n Russische roulette, waarbij het nitraat in de sla door de combinatie met de vis omgezet wordt in nitriet – en ik durf er heel wat om te verwedden dat ik daar niet ziek van zal worden). Alles met mate, in een gewoon, gevarieerd, gezond eetpatroon. Het is mijn rotsvaste overtuiging dat het voor mijn lichaam beter is om af en toe opgewarmde spinazie, varkensvet, rabarber en nitriet te eten, dan op dagelijkse basis kant en klaarmaaltijden vol zout, kleur- en smaakstoffen, 7 koppen koffie per dag en vlees uit de bioindustrie volgepompt met hormonen. Bewijzen kan ik het niet, maar ik ben van plan de rest van mijn leven zo te blijven eten – en te genieten.