26.3.09

Pozole, oh, Pozole





Goed. Ik weet het nu zeker, echt zeker. Ik ben in een vorig leven een Mexicaan geweest, of op z'n minst een Spaanse kolonialist. Hoe is het anders te verklaren dat een ingrediënt wat ik nog nooit eerder gezien, geroken, klaargemaakt of gegeten heb, een gevoel van sentimentaliteit en geborgenheid en vertrouwdheid en nostalgie bij me oproept, een gevoel wat je alleen kent van het eten uit je eigen kindertijd (havermoutkoekjes, mijn moeders gehaktballen, de chipolatapudding van mijn oma)?

Pozole. Wat is het: een Mexicaanse soep, met als belangrijkste ingrediënt maïs. Maar geen gewone maïs, het gaat hier om maïskorrels die behandeld zijn met een proces van nixtamalisatie (ik schreef daar al eerder over, hier - als de behandelde mais fijngemalen wordt, heb je masa.) Dit proces zorgt ervoor dat het harde buitenste vliesje van de korrel loslaat, wat maakt dat de korrels tijdens het koken openbarsten als een soort bloemetje. De behandelde korrels worden gedroogd, en om ze te bereiden moet je ze eerst weken en vervolgens een paar uur koken. En dan heb je het ingrediënt voor één van Mexico´s nationale feestgerechten: pozole.




Er zijn heel wat recepten voor pozole in omloop. In diverse internet bronnen wordt het beschreven als "a pre-Columbian pork and hominy (de naam voor de behandelde mais) stew." Dat lijkt me eigenaardig, gezien het feit dat het de Spanjaarden waren die varkens naar het Nieuwe Amerika brachten. Als er dus al pozole gekookt werd voor Columbus, dan werd er (zo speculeer ik maar even) waarschijnlijk wild in verwerkt, of misschien wel helemaal geen vlees. Nu vind je allerlei recepten: met groene chili's, met rode chili's, met varkensvlees, kip, garnalen, en vegetarisch.



Twee dingen die opvallen als je naar de verschillende recepten kijkt: de hominy en de chili's lijken beide onmisbaar, net zoals de garnering die aan tafel aan de kommen soep wordt toegevoegd: avocado, fijn gesneden kool, plakjes radijs.

Het heeft weinig zin om hier het recept te geven omdat, voor zover ik weet, je in Nederland geen hominy kunt krijgen. Wil je het echt absoluut proberen bestel het dan bij de Cool Chile Co., samen met een paar zakjes verschillende chili's, epazote en blauwe maïstortilla's betaal je dan zo'n 8 euro verzendkosten - geen geld voor een unieke culinaire ervaring. Google vervolgens een beetje in de rondte voor een recept voor pozole rojo. Het principe is eignelijk super simpel: je weekt en kookt de hominy. Intussen kook je varkensvlees of kip gaar in water. Het vlees hou je apart. Je maakt een chilisaus van geroosterde, geweekte en gepureerde chili pepers. Je bakt wat ui en knoflook met mexicaanse oregano en eventueel wat andere smaakmakers (ik gebruikte een snuf komijn en wat piment). Chilipuree erbij, bouillon, mais en hominy, en alles nog een half uurtje laten pruttelen.

Hoe smaakte het?
Ik maakte mijn pozole rojo de pollo (rode pozole met kip) dinsdag al klaar, omdat ik ook her en der had gelezen dat de soep erop vooruit gaat als je hem een dagje bewaart. Gisteren toch geproefd natuurlijk en ik vond het al heerlijk, maar ook een beetje saai. De bouillon was voornamelijk pikant, en had niet echt een complexe smaak. Maar dat was vandaag beslist veranderd - zoals altijd met gerechten waar verschillende chili's in verwerkt zijn, proef je de verschillende smaken en gradaties van pittigheid pas na een dag of wat.

Wie ooit besloten heeft dat er kool, radijsjes en avocado op de pozole geserveerd moet, ik weeet het niet, maar het is een geweldige combinatie. De zachte romige avocado en de koele knapperigheid van de groenten zijn een heerlijk contrast met de pittige, stevige soep.

Je zou een heerlijke soep kunnen maken met kippenbouillon, kippenvlees en chili´s - maar dan is het geen pozole. De hominy is de ster van dit gerecht. Een aardse, nootachtige smaak die nog maar in de verte aan maïs doet denken, en een ongekend lekkere beet: stevig en toch zacht, zonder het geringste spoortje van meligheid (daar was ik namelijk bang voor toen ik van tevoren over dit gerecht nadacht). Dennis vond dat dit een nieuwe klassieker in ons huishouden moest worden, en ik bekeek de rest van de hominy met argusogen: hoeveel porties pozole kan ik er nog van maken?

Vandaag mijmerde ik over alles wat het internet me gebracht heeft. Kennis van eten uit verre verre oorden, de mogelijkheid me te verdiepen in eten wat geen deel van mijn eigen geschiedenis en cultuur uitmaakt. En o ja: vrienden die uit genoemde verre oorden de onmisbare ingredienten voor me meenemen, zodat ik op een gewone grijze woensdag in maart me kan wentelen in een vreemde, maar o zo prettige, Mexicaanse nostalgie.

10 comments:

MEM said...

Hola, chica! Congratulazione...I'm very glad that you finally got to taste this and (not so surprisingly) liked it a bunch.

I'm making pozole de pato at this very moment, I'll save you some if it turns out good...

Klary Koopmans said...

oh lordy.... DUCK pozole. Just thinking about it makes me feel woozy. In a good way. Hominy, where have you been all my life?

kattebelletje said...

Hominy, where have you been MY whole life? Would it be possible to plunge some corn into a bottle of Asian-store bought lye water and create hominy this way?

Klary Koopmans said...

kattebelletje, googling for 'making your own hominy' did give some results so why not give it a try? though I'm not sure if your 'Asian lye water' is the same thing...

Hanneke said...

Hoi Klary,
Hier nog een late opmerking. Je kan in Nederland wél hominy krijgen! Via www.latiendita.eu. De site is helemaal in het Spaans, maar het staat onder "especialidades". Het is een blik en waarschijnlijk enigszins voorgekookt, maar nog wel steeds heel Mexicaans. Tenminste, hier in Mexico gebruikt volgens mij bijna iedereen de vacuum verpakte "cacahuazintle" uit de supermarkt. Nou, misschien heb je er wat aan.

Unknown said...

Hallo!

Ik ben de eigenaresse van La Tiendita (www.latiendita.nl of www.latiendita.eu)
Het spijt me dat het alleen maar in het Spaans is.
Jullie kunnen me altijd e-mailen naar mexworld@gmail.com of er vragen zijn.

We verkopen Hominy of Pozole. Het is geimporteerd uit Mexico en het is voorgekookt, maar dat is de gewoone hominy die we in Mexico kopen om de pozole te maken.

Ik ben helemaal gek op pozole, het is een compleet maltijd, zo lekker!
Mijn dochter (in NL geboren) hou ook van pozole. Oke, misschien niet voor al de Nederlandse kinderen ha ha, maar he ik moet haar de Mexicaanse keuken leren.

Groetjes,

Ana Silvia

Anonymous said...

Mooie blog, een sugestie: www.natumex.nl is ook een goede webwinkel.

Alejandra Kirchbach said...

Hallo!

Ik ben de eigenaresse van Deli mexico (www.delimexico.com)

We verkopen Hominy of Pozole, verse cactusbladeren en veel meer ingredienten. Alles zijn Authentic Mexican Products.

Groetjes,
Alejandra K.

Jollie_jumper said...

Van Pozole word ook wel beweerd dat het vlees vroeger mensenvlees was...En dat het stamt uit de Mayatijd...

Girasol said...

Sorry, ik heb mij uitgesloofd om hominy te krijgen, uiteindelijk in Belgie, maar, wat een troep.Niet de hominy, maar de hele pozole.Je denkt wonder wat jij voor de kiezen krijgt, maar het is gewoon boullion met mais.50 euro uitgegeven voor de mais laten komen uit engeland, bij Cool Chile, niet geleverd, deze hufters.
Maar ik raak de weg kwijt qua Pozole.Alle Pepers ook bestelt, meteen.Maar weet je, ik ben duitse, en wij kunnen wél soepen maken.Nee, niet voor herhaling vatbaar.(En ja, ik kan koken).