Troostrijke klassieker

"... and it ain´t a fit night out for man nor beast...."

Guur, guurder, guurst is het vandaag. De zon probeert door te breken maar als ik mijn hoofd om de balkondeur steek blaast een ijskoude wind me in het gezicht. Niet zo erg als de emmer sneeuw die Fields in The Fatal Glass of Beer voor de kiezen krijgt, maar toch. ´Schraal´ noemt het KNMI dit weer. Lekker binnen blijven dus. Misschien even naar de winkel op de hoek rennen voor een paar noodzakelijke etenswaren. En vanavond iets verwarmends, makkelijks en troostrijks koken.

Laatst had ik het met een vriendin over kookboekauteurs, die als inleiding bij hun recepten commentaar geven als "Ik maak dit altijd op zaterdag als mijn ouders op bezoek komen"; "Meestal doe ik hier prei door maar met een sjalotje werkt het ook goed", "Dit maak ik altijd als mijn gasten te lang blijven plakken en ik ze iets te eten moet geven".
Gezien het aantal recepten in kookboeken, en het feit dat zelfs een professioneel kookboekschrijver wel eens een avondje niet kookt (een ei bakt, uit eten wordt genomen, langs de afhaalThai gaat) lijkt het logisch onmogelijk dat zo iemand al die recepten inderdaad meer dan eens op tafel zet. En als ik naar mijn eigen kookgedrag kijk, dan zijn er maar héél weinig recepten die vaker terugkomen. Stamppot, sudderlapjes, erwtensoep (maar erwtensoep slechts 1 x per jaar), appeltaart en boterkoek. Spaghetti Carbonara en Bolognesesaus. Mole - maar dat is ook alweer een jaar geleden. En, brownies natuurlijk.

Als ik, uit al mijn ´recepten´ (mijn eigen verzinsels en die van anderen) een favoriet zou moeten aanwijzen, dan is het dit gerecht: Kikkerwten met chorizo. Eigenlijk zou ik het kiikererwten met chorizo en ei moeten noemen, want het ei (een gebakken ei met hele, zachte dooier, of een gepocheerd ei) dat er bovenop geserveerd wordt is onmisbaar. De vloeibare dooier mengt zich met de pittige, licht zurige saus. Ik kan me weinig bevredigender eet-combinaties voorstellen dan deze: zoete, nootachtige kikkererwten, goudbruin gebakken aardappelen, pikante worst en dan die romige dooier. Gezien de frequentie waarmee dit op tafel komt bij ons, verbaast het me hogelijk dat ik er nog niet eerder over geblogd heb. Nu dan, eindelijk!




Kikkerwten met chorizo voor 2 personen

1 blik kikkererwten, uitgelekt
2 kleine aardappelen, geschild en in blokjes
1 kleine ui, gesnipperd
1 teen knoflook, gesnipperd
2 grote rijpe verse tomaten, in blokjes OF een kopje tomaten passata OF ca. 200 gram gepelde tomaten uit blik OF ca 200 gram tomatenblokjes uit blik.
een stukje chorizo van ca 125 gram, in blokjes. Hoe beter de worst, hoe lekkerder het eindresultaat.
olijfolie, peper, zout
om te serveren: 2 eieren, fijngehakte peterselie.

Verhit de olijfolie in een koekenpan en bak hierin de blokjes aardappel tot ze goudbruin zijn. Ze hoeven nog niet helemaal gaar te zijn, ze stoven straks nog verder. Doe de ui en knoflook erbij en bak nog een paar minuten tot de ui zacht wordt. Doe het aardappel/ui mengsel in een kom. Bak de blokjes chorizo in de koekenpan tot ze lichtbruin worden en er flink wat vet uit is gelopen. Schep de worst met een schuimspaan uit de pan en giet het achtergebleven vet weg. Doe worst en aardappels terug in de pan, en doe dan de kikkererwten en tomaat erbij. Laat op laag vuur zachtjes pruttelen, een minuut of tien (bij voorkeur afgedekt, maar heb je geen deksel die op de koekenpan past, let dan op dat het niet te droog wordt - eventueel een scheutje water toevoegen). Het moet een stevige, maar smeuïge massa zijn. Breng op smaak met zout en peper.

Vlak voor het serveren 2 eieren bakken of pocheren. Verdeel het kikkererwtenmengsel over 2 borden, leg er een ei op en bestrooi met peterselie.

Toen ik dit laatst maakte, had ik geen peterselie en omdat ik vond dat er toch iets groens bij moest, voegde ik tegen het einde van de kooktijd een paar handjes diepvriesdoperwten toe.

Andere variaties: een luxere versie maak je door er ook nog blokjes gebakken aubergine door te doen, en het gerecht te garneren met gegrillde groene asperges.