Waar je de mosterd haalt

Als je op vakantie bent, is niets zo leuk als rondgeleid worden door een autochtoon. Iemand die de geheime adresjes kent, de plekken waar andere toeristen niet komen. Je krijgt dan een stukje te zien van het gewone, dagelijkse leven in een andere cultuur - en daar kan geen reisgids of professionele tour tegenop. Maar ook veel dichter bij huis kun je soms al een gids gebruiken. Een tijdje geleden was ik op de Dappermarkt en kon daar eigenlijk niet goed uit de voeten. Maar zaterdag liep ik er met een vriendin die er om de hoek woont, en kijkend door haar ogen werd het ineens een hele andere markt. Dit potje mosterd zou ik niet gekocht hebben als ze niet minutenlang lyrisch had verteld over hoe lekker, hoe zacht, hoe zoet. "Zo lekker dat je er gewoon een lepel in wilt steken en het zó op wil lepelen.". Ik liep eerst nog de winkel voorbij, sputterend dat ik al zoveel mosterd/ketchup/sambal/rare oosterse condimenten in mijn koelkastdeur heb staan. "O maar deze is binnen een maand op. Wat zeg ik, binnen een week!".

Luister naar de mensen die er verstand van hebben.

En inderdaad: het is heerlijke mosterd, de grove honingmosterd van de Wijndragers. Zoet en mild maar toch met een bite. Heerlijk met een stukje kaas of gekookte worst. Vanavond ga ik er een dressing van maken voor mijn gekookte worteltjes-salade (honingmosterd, walnootolie, een beetje citroensap, peper en zout). Binnen een week zal het potje wel niet leeg zijn, maar erg lang gaat het ook niet duren.

en o ja.... bedankt Sinterklaas voor de mooie lepeltjes!