Kerstgevoel

Het kostte me dit jaar wat moeite om in kerstsfeer te komen. Zelfs het versieren van onze mini kerstboom, vorige week, had niet het gewenste effect. Maar sinds een paar dagen begint het te komen. De kerstversiering in Welling leverde een belangrijke bijdrage, en daarna de telefoongesprekken met vrienden die hulp vroegen bij het plannen van hun kerstdiner - hoe lang moet dat zwijn dan stoven? hoeveel kweeperen moet ik kopen? zou 3 kippen genoeg zijn? - zodat ik advies kon geven met in mijn achterhoofd de rustgevende gedachte dat ik zelf dit jaar geen uitgebreid menu in elkaar hoef te draaien.

Zaterdag naar de markt, waar het druk was maar niet te druk, en waar een arreslee rondreed met een levensechte kerstman erin, getrokken door een zwart paard met rode oorwarmers. Het waren die oorwarmers (puntige gehaakte rode mutsjes die precies over de oren van het paard pasten) die me ineens, onverklaarbaar, in een opgetogen kerststemming brachten.

Ik ving her en der wat marktconversaties op (een vrouw zuchtte vermoeid: ik weet het niet meer, zullen we anders gewoon boerenkool eten? en haar man die opgewekt zei: tuurlijk, lekker - een man naar mijn hart, die liever stamppot eet met een ontspannen vrouw dan een 4 gangenmenu met een gestresste), elders werd lamsrack met gegratineerde spruiten voorgesteld, bij de poelier lagen enorme kalkoenen (wie koopt die?) en ik kon overal tussendoor wandelen, hier en daar een boodschapje doen, nog steeds met die heerlijke rust dat ik niet heel hard hoef te werken in de keuken dit jaar.

En daarna een wandeling door het Vondelpark, door de rijp veranderd in een sprookjeswereld. Iedereen liep met een fototoestel en iedereen liep te stralen, en het was ook onmogelijk om in dat wondermooie landschap niet goedgemutst te zijn.

Mijn eetplanning voor dit jaar: ik heb de ochtend doorgebracht met het bakken van een taart voor een jarige vriendin, morgen wordt er een kerstcake gebakken en als ik energie genoeg heb, een kerststol. Dinsdag gaan we uit eten en maandag ronden we onze Soprano marathon af, begeleid door lasagne en Italiaanse kersttaart. Daarover later meer!