15.2.12

Puddingliefde


Ja, dat is toch wel leuk.
Om als je ziek in bed ligt op 14 februari, wakker gebeld te worden door een bezorger met een roos.

De allereerste keer in mijn leven, als ik het zeggen mag, dat ik met Valentijnsdag op zo'n manier verrast werd. En weet je? Dan vind je het ineens geen rare commerciƫle uitvinding meer, dat hele Valentijnsgedoe. Dan is het gewoon leuk, dat er iemand aan je gedacht heeft.

Op het schoolbord in mijn keuken wisselen de inspirerende spreuken en citaten elkaar af. Maar 1 staat er al jaren op en die haal ik voorlopig ook niet weg:

Assume nothing.

Neem niets voor vanzelfsprekend aan. Geloof niet, zonder verder na te denken of echt goed te kijken, dat iets raar is, of oppervlakkig, of nietszeggend, of onmogelijk. Neem niets aan. Laat je verrassen. Door een rozenbezorger. Door liefde.

Goed. Hoe maak ik een bruggetje van een onverwachte roos naar onverwacht lekkere pudding? Ach. Laat de pudding voor zichzelf spreken. Of ja: als ik een romantisch diner had moeten koken deze week, dan waren deze puddinkjes een geweldig toetje geweest. Makkelijk, niet te machtig (voor als je na het eten nog plannen hebt), en lekker. Ze worden stevig genoeg om ze te storten, maar eigenlijk vind ik zo'n puddinkje op een bordje altijd een beetje iets tuttigs hebben, en is het veel gezelliger om de pudding gewoon uit het vormpje op te lepelen.

Maar toen ik ze maakte, was het gewoon een saaie zondagmiddag die door pudding werd opgefleurd. Daar zijn ze ook heel geschikt voor, namelijk.




Ik: "ik heb zin om pudding te maken."
Dennis: "ja, dat kun je soms zo hebben he?"

Pudding is zo simpel. Een beetje, ei, maizena, melk, een smaakmaker. Dit keer volgde ik deze instructies, maar omdat ik eigenwijs ben, en het niet laten kan zelfs aan het simpelste receptje nog iets te veranderen, veranderde ik dus iets.
In plaats van er aan het eind wat boter door te roeren, deed ik een paar eetlepels van de pistachepasta bij die Dennis in december meenam uit Siciliƫ, toen hij daar een ook alweer onverwacht en ongewoon bezoekje bracht. Het gaf een heel subtiele pistache-smaak (en de pudding werd iets te zoet, omdat de pistachepasta ook gezoet is, en ik mijn twist pas op het laatste moment bedacht). Wat fijngehakte pistachenootjes als garnering was natuurlijk leuk geweest, maar die heb ik meestal niet 'zomaar' in huis als ik 'zomaar' even zin heb om pudding te maken.
Wat ik vervolgens bedacht: met met cashewnotenpasta of amandelpasta zou dit ook heel lekker zijn. Of, chocoladepudding met een paar eetlepels pindakaas of hazelnootpasta (geen Nutella, maar pasta van hazelnoten)! Reese's cup pudding!

Verdere experimenten zijn nodig...

1 comment:

Robotstofzuiger said...

ik houd ook van pudding