Schemermaïs

Het is weer zover. Tegen de tijd dat ik thuis ben met de boodschappen, een paar hushoudelijke klusjes heb gedaan, het celebratoire "de dag is voor bij de avond is begonnen" drankje heb gedronken en de pannen op het vuur heb gezet, is het daglicht verdwenen. "Gezellig", zegt Dennis en steekt de kaarsjes aan. Maar schemering en mooie eetfotografie staan niet bepaald op goede voet met elkaar. Dus sjouw ik mopperend de loodzware gietijzeren koekenpan naar het keukenraam voor het laatste restje grijs licht: want ik moet en zal deze maaltijd fotograferen, want ik moet en zal erover bloggen.

Ik blijf hier niet over zeuren hoor. Ik hou enorm veel van de herfst, en ook van vroege schemering en mistige ochtenden en lange avonden. Ik moet er gewoon weer even aan wennen dat het maken van smakelijke foto's wat meer planning en organisatie vergt. En dat je soms genoegen moet nemen met onderbelicht, omdat het toch heel jammer zou zijn je lezers dit heerlijks te onthouden.

Verse maïs is de ster van dit gerecht. Echt, echt geen maïs uit blik gebruiken dus. Ik ben niet food-snobby genoeg om blikmaïs per definitie af te keuren: het heeft zijn tijd en plaats, vooral in recepten waar de maïs een accent is, een ondergeschikte rol speelt. Maar hier heb je echt verse, zoete, sappige maïskolven nodig. Ze zijn er nog net, dus maak dit zo snel mogelijk!




Maïs met garnalen
voor 2 personen

2 verse maïskolven
1 rode ui, gesnipperd
1 teen knoflook, gesnipperd
250 gram grote garnalen, gepeld
1 theelepel chilivlokken
1/2 theelepel gerookte paprikapoeder
1/4 theelepel gedroogde salie
1/4 theelepel komijnpoeder
sap van een halve citroen
3 bosuitjes, in ringetjes
olijfolie
boter
zout en peper
handje verse koriander, gehakt

Snij met een scherp mes de korrels los van de maïskolven. Dat gaat het beste door ze rechtop in een kom te zetten en die kom in de gootsteen te zetten (het spat nogal).
Verhit een scheutje olie in een grote koekenpan en bak de ui een minuutje op middelhoog vuur. Doe de mais erbij en bak deze, steeds omscheppend, een minuut of 10.

Voeg dan de boter toe, de knoflook, de kruiden en specerijen, het citroensap en de garnalen. Bak tot de garnalen roze gekleurd en gaar zijn. Voeg eventueel een scheutje water toe als het dreigt aan te bakken. Doe de bosuitjes erbij, proef op zout en peper en warm nog een minuutje door. Garneer met de koriander.

Wij aten het met bulgur en een groene salde met geroosterde tomaatjes. Rijst zou ook lekker zijn, of polenta (om het hele maal een maïsthema te geven).

Gebakken witlof

Ik ben zo'n 3 weken lang bijna elke dag uit eten geweest. Meestal sluipt er dan toch wel een grote restaurant-vermoeidheid in, en kan ik niet wachten om thuis in mijn eigen keuken weer gewoon lekker voor mij en Dennis te koken. Vooral wanneer de thuiskomst van vakantie samenvalt met het begin van mijn favoriete eetseizoen, de herfst.

Maar (je voelde hem al aankomen, die 'maar') deze keer is het anders. Ik ben, geloof ik, verhorecaat. Ik heb zin om nieuwe restaurants uit te proberen, en om oude favorieten te bezoeken. Vooral heb ik erg weinig zin om boodschappen te doen en mijn eigen vuile borden op te ruimen.

Als je in zo'n slechte inspiratiemodus zit, kun je het maar het beste heel simpel houden. Met zoiets als gebakken witlof bijvoorbeeld. Ik hou erg van de licht bittere smaak van witlof, die door hem hard aan te bakken nog versterkt wordt. Een heerlijk bijgerecht voor kip of gehaktballen, maar met een gebakken ei en een stukje brood ook een supermakkelijke vegetarische maaltijd.



Gebakken witlof met granaatappelsiroop

500 gram witlof (3 flinke struikjes)
1 rode ui, in ringetjes
olijfolie
roomboter
granaatappelsiroop
zout, peper
verse peterselie, gehakt

Snij de witlof in de lengte doormidden, en snij dan elke helft in 3 partjes. (Zorg dat de blaadjes aan het stronkeinde aan elkaar blijven zitten).

Verhit de olie in een grote koekenpan. Bak de lof al omscheppend op hoog vuur tot het begint te kleuren. Draai het vuur iets lager, doe de ui en de boter erbij en zout en peper. Laat een paar minuten bakken, schep alles dan goed om en laat nog een paar minuten bakken. Je wil goudbruine maar uiteraard geen aangebrande lof. Bak in totaal een minuut of 10.
Schep de lof in een schaal en laat enigzins afkoelen. Druppel er dan een paar eetlepels grnaatappelsiroop over en bestroi met de peterselie. Eet lauwwarm of op kamertemperatuur.

Zo, nu weer gewoon

Dat had ik beloofd, immers, dat vandaag alles weer gewoon zou worden. Het werd wel tijd. Ruim twee weken trokken we door allerlei Europese landen, en koud terug op Nederlandse grond mocht ik bij Stroom in Den Haag een lezing geven over Foodies, Foodporn en Foodblogs. Ontzettend leuk, maar niet het meest relaxte evenement om naar uit te kijken als je op reis bent.

Vervolgens rolde ik nog 3 dagen in mijn eentje losbandig door Antwerpen (ik noem: 2 x lunchen (op 1 dag, dus), waarvan één keer met patat, om 14:00 al aan de eerste Leffe, vreselijk lekker maar net iets te duur uit eten, en eindelijk weer eens de sluitingstijd van een café meemaken - en voor wie dit niet weet, de sluitingstijd wordt in Antwerpen bepaald door de gasten). Gek genoeg was het helemaal niet zo erg om vandaag, achter een raam met uitzicht op druilerig Amsterdam, weer aan het werk te gaan.

De gewone dag werd afgesloten met een enorm gewone, maar o zo welkome en lekkere spruitjesstamppot. Op de bank, bij de tv. Geen beeldmateriaal, daarom nog maar even een vakantie foto: ongewoon ontbijt in de CityNightline van München naar Amsterdam.

Ljubljana, Salzburg

In Ljubljana regende het 48 uur nonstop pijpenstelen.


Gelukkig waren er troostende omstandigheden zoals een fijne wijnbar (Movia) en geweldig lekkere pasta met cantarellen bij restaurant Valvasor:


In Salzburg schijnt de zon!


In Salzburg kun je al naar gelang je stemming of interesse, Mozartmelodietjes of Sound of Music deuntjes neuriën.


je kunt er fijne kitsch kopen (of bekijken)


en je kunt er de Originele Mozart Kugeln eten.


Vanavond nog 1 Oostenrijks/Bayers/Tirols maal met worst en knodel, morgenavond stappen we in Munchen weer op de slaaptrein naar huis. Woensdagavond ben ik hier, en daarna ga ik nog een paar dagen naar Belgie voor het laatste staartje van mijn vakantie (zonder internet, om even écht uit te rusten). Vanaf volgende week maandag is alles weer 'gewoon', wat dat ook is. Er gaat weer gewerkt worden, geblogd, gekookt in mijn eigen keuken, verder gebouwd aan de plannen en ideeën en nieuwe projectjes die in deze vakantie zijn ontstaan. Tot volgende week!

Pozdrav iz Istre, Slovenjie

Appel-maanzaad-kwarktaart in Groznjan

Novigrad


Gbocchi met branzino en witte truffel bij Damir e Orniela in Novigrad

Mozaiek in de basiliek van Porec

Malvasia wijn en zonsondergang in Piran, Slovenië



Het plein van Piran

Perfecte inktvis bij restaurant Neptun, Piran.


... oftewel, groeten uit Istrië & Slovenië!

Waar Italië ophoudt

Mozaiek in de basiliek van Aquileia


Trieste

straatje in Muggia


ravioli in Muggia




Buffet da Pepi in Trieste: het glorieuze varken




het lekkerste chocolade ijs ooit, boordevol stukjes rauwe cacao, bij Grom in Trieste


morgen naar Istrië!

Saluti da Italia

Aperol Spritz (iedereen drinkt het!) in Bolzano


Onderweg: Lago di Carozza



Tagliata con rosmarino bij Enoteca Il Piacere in Belluno


Muur in Vittorio Veneto


Lunch in Podernone: Orzotto con le zucca, funghi porcini e ricotta affumicata


Frico con funghi porcini e patate


Klokketoren in Udine

Servus! ein Gruss aus Bayern

Juweliersetalage in Munchen


Worst bij Andechser am Dom


Bier bij het Weisses Brauhaus


Kochel am See


verstopt: glaasje Enzian

Morgen naar Italie!

Grüss Gott, Arrivederci, Zbogom, ...

Zo. Ik heb eindelijk op de ´save´ knop gedrukt voor mijn laatste deadline. Ik heb hard, heel hard gewerkt in augustus. Maar het was allemaal niet voor niks: nu mag ik op vakantie.

Morgenochtend stappen we in München uit de trein, morgenavond zitten we vermoedelijk aan de braadworst en bier. Vanaf woensdag reizen we met een auto door de Beierse Alpen en uiteindelijk hopen we in 2 1/2 week 5 landen te doorkruisen: Duitsland, Oostenrijk, Italië, Croatië en Slovenië. Dat klinkt vermoeiender dan het is, ze liggen dicht bij elkaar. Van Duits bier en Italiaanse wijn en Croatische truffels en Sloveense (wat hebben ze daar voor lekkers?) naar Oostenrijkse gebakjes: het komt allemaal goed.

Hoe het met het internet in de Alpen gesteld is weet ik niet, en sowieso lijkt het me een goed idee om mezelf een beetje rust te geven. Regelmatige updates kan ik dus niet beloven.

Tot ziens in oktober, uitgerust, klaar voor de herfst!