Problems all left alone
Weekenders on our own
It’s such fun
Laten we eerlijk zijn: perfecte dagen zijn er niet veel. Als Lou Reed erover zingt, dan word je bijna melancholiek van de zeldzaamheid en breekbaarheid. Afgelopen weekend had ik zo’n dag. Het was de eerste keer sinds weken dat ik helemaal geen enkele verplichting had, een hele dag helemaal voor mezelf, helemaal niets anders te doen dan dingen die ik zelf wilde, leuke dingen, ontspanning, rust. De dag begon met koffie in het park en alle denkbare weekendkranten, met een zonnetje dat net vaak genoeg achter de wolken vandaan kwam om het aangenaam te houden. Koffie en nog meer koffie, een broodje BLTC, een bezoekje van Maarten en zijn hondje Muis – als je ergens gelukkig van kan worden, is het van een hond die door het dolle heen is van blijdschap om je te zien.
Daarna even langs Boekhandel het Martyrium, snuffelen tussen de ramsj boeken met een dikke boekenbon op zak – van alles oppakken, bekijken en overwegen en uiteindelijk niks kopen, dus met boekenbon en al weer naar buiten lopen. Thuis een nieuwe cd opzetten en 3 bakblikken chocolade/pindakoekjes bakken, de geur van boterig baksel die langzaam door het huis kruipt, intussen een beetje internetten en kijken waar we over een paar weken als we op vakantie in Italië zijn zullen gaan eten…
Daarna een middagdutje, zo’n heel klein en licht slaapje, met de ramen open zodat de geluiden van het speelplein naar binnen drijven en langs je bewustzijn glijden. Als de wekker gaat schrik je niet uit een diepe slaap maar kom je gewoon langzaam en uitgerust en helemaal ontspannen weer tot jezelf.
Eén van de voorwaarden voor een perfecte dag is wel, dat je weet dat je savonds lekker gaat eten. De hele dag kon ik voorpret hebben omdat ik wist dat dat wel goed zou komen.
Om 6 uur de koekjes in een mooi papiertje gepakt en dan naar onze lieve vrienden Marieke en Yvo, die ons een fantastisch diner hadden bereid. Salade met eendeborst met frambozenvinaigrette, een visstoofpotje met zeebaars, venkel en olijven in een geurige bouillon, aioli en in eendevet geroosterde aardappeltjes, chocoladetaartjes met roze peper. En uiteraard een fantastisch wijnarrangement – wat je kan verwachten als je bij een vinoloog annex wijnimporteur gaat eten!
De chocoladetaartjes kwamen uit de Elle Eten, nr. 4 van dit jaar. Het recept voor 4 personen had makkelijk 8 eters kunnen voorzien van een goddelijk chocoladetaartje. Niet erg, want we kregen 2 taartjes mee naar huis, en die hielpen om de volgende dag (een alles behalve perfecte maandag) toch aan het eind een heel klein beetje perfect te maken.. of in ieder geval om ons te verzoenen met de imperfectie van het gewone leven.
Chocolade amandeltaartjes met roze peper
250 gram amandelen
2 eetlepels roze peperkorrels
500 gram pure chocolade
250 gram zachte boter
250 gram basterdsuiker
6 losgeklopte eieren
100 ml. slagroom
Cacaopoeder en extra peperkorrels om te garneren
8 kleine taartvormpjes
Verwarm de oven voor op 150 C.
Bekleed de vormpjes met bakpapier.
Rooster de amandelen 15 minuten in de oven tot ze goudbruin zijn, en maal ze dan samen met de peperkorrels in de keukenmachine tot een grove massa.
Smelt de chocolade au bain marie. Klop de boter en suiker luchtig. Doe de helft van de gesmolten chocolade hierbij en meng. Roer de losgeklopte eieren er geleidelijk door. Spatel de amandel-pepermassa erdoor en schenk het beslag in de vormpjes. Bak in ca. 20 minuten gaar, zet dan de oven uit, zet de ovendeur op een kier en laat de taartjes nog 10 minuten in de oven staan. Haal ze dan uit de oven en laat afkoelen.
Roer de slagroom door de overgebleven gesmolten chocolade en giet deze ganache over de taartjes. Laat opstijven en garneer met roze peperkorrels en cacaopoeder.
1 comment:
letterlijk en figuurlijk altijd lekker lezen bij jou!
Post a Comment