Omhels de kansen

baby, life´s what you make it
can´t escape it
baby, life´s what you make it
celebrate it

- Talk Talk

Elke dag weer zoveel keuzes te maken. Trek ik een spijkerbroek aan of een jurk, laarzen of gympen, wat doe ik op mijn brood, hoe fiets ik naar mijn werk? En dan de grotere levensvragen – in wat voor huis willen we wonen, wat voor werk wil ik doen, hoe maak ik de toekomst? Keuzes zijn een vermoeiend luxeprobleem. Ik hoor overal dat mijn leven maakbaar is, maar hoe zit dat dan als je nog niet weet wat je maken wilt? Daarom is het soms zo fijn als iemand anders voor je beslist.
Levensvragen en outfit-paniekmomenten schuiven we maar even terzijde, daar gaat dit blog niet over tenslotte. Ook als het over eten gaat kunnen de mogelijkheden je doen duizelen. Misschien hou ik daarom zo van uit eten gaan in een restaurant waar maar 1 menu is. Heerlijk om niet na te denken over waar je trek in hebt, en als je er nog een wijnarrangement bijneemt, kun je de hele avond achterover leunen en je laten verwennen.

Op de markt, in de winkel (en later zelfs nog aan het fornuis, want op het laatste moment kun je alles nog omgooien en kan de geplande Italiaanse pasta in een Midden-Oosters stoofpotje veranderen) - elk moment moet je kiezen wat je gaat maken, een beslissing nemen voor de toekomst. Soms lukt me dat niet. Dan grijp ik naar oude favorieten, niet zo creatief, maar veilig en vertrouwd.
Op zich niet erg, maar te lang geen beslissingen nemen, te vaak de nieuwe kansen en mogelijkheden waar de wereld vol mee ligt negeren en niet willen zien, en je komt aardig vast te zitten. Dan moeten de alarmbellen afgaan, anders staat er voor je het weet 3 keer per week spaghetti carbonara op tafel.


Zaterdag kwam ik bij de viskraam op de markt een kennis tegen. Zij kocht zwaardvis, ik kocht makreel (die beslissing had zo´n 5 minuten geduurd, ik had alle vissen grondig bestudeerd, vol twijfel over wat ik wilde gaan koken). We kletsten nog wat terwijl zij zich naar de volgende kraam begaf, waar ze groene papaya en groene mango kocht – voor een Thaise salade, Som Tam. Kende ik dat? Nee, nooit gegeten, nooit gemaakt. En voor ik het wist had ik ook een groene papaya en een groene mango in mijn boodschappentas, en een paar instructies van Majella in mijn hoofd. Thuis nog even gegoogled en het resultaat was deze fantastische salade, met de heerlijke Thaise smaakcombinatie van pittig, zoet, zuur en zout. De makreel kreeg een saus van zoete dikke ketjap en sambal en ging onder de grill – 7 minuten voor elke kant. En erbij kleefrijst, voor deze keer gekookt in kokosmelk.


Wie zich afvraagt waar al dat gefilosofeer over gemiste en gegrepen kansen vandaan komt: ik ben aan vakantie toe. Gelukkig gaat dat ook gebeuren, volgende week! Maar daarover binnenkort meer…

Hier mijn versie van Thaise Groene Papaya Salade: Som Tam. Ik zeg het nog maar een keer: ik claim geen authenticiteit (en zie bijvoorbeeld hier voor een traditioneel recept van de Thaise auteur Kasma Loha-unchit). Wel beloof ik, dat dit lekker is.

Voor 2 personen
1 halve groene papaya, in dunne sliertjes (ik sneed hem in plakken en schaafde daar met de dunschiller slierten vanaf)
1 kleine groene mango, in dunne reepjes
een handjevol cherrytomaatjes, gehalveerd

voor de dressing:
1 kleine teen knoflook, fijngewreven
1-2 rode chili´s, met zaadjes, fijngesneden
1 eetlepel Thaise vissaus
1 eetlepel basterdsuiker
sap van 1 limoen

om te garneren:
handje geroosterde pinda´s
handje fijngesneden koriander

Doe de papaya, mango en tomaatjes in een kom.
Meng alle ingredienten voor de dressing door elkaar. Proef en voeg extra toe wat nodig is: er moet een goede balans zijn tussen zoet, heet, zuur en zout. Meng de dressing door het papaya mengsel. Laat een kwartiertje staan zodat de smaken zich goed vermengen. Schep in een mooie schaal en garneer met de pinda´s en koriander.