16.8.07

Ratatouille!



Dit is Dozo. Sinds vorige week verwacht ik elke ochtend als ik opsta, dat haar kooi leeg is, en dat zij in de keuken staat naast een koekenpan, bezig een omeletje voor me te bakken (en een heel klein mini rattenomeletje voor zichzelf). Lijd ik aan hallucinaties, nee, maar een beetje gek ben ik wel. Want sinds de premiere een paar weken geleden, ben ik al 2 keer naar de bioscoop geweest om te kijken naar wat zeker 1 van mijn favoriete films aller tijden zal blijken: Ratatouille.

Ik hou van eten, ik hou van koken, ik hou van ratten. Vanaf het moment dat ik hoorde over deze film had ik het gevoel dat hij speciaal voor mij bedacht en gemaakt is – en alleen een speciale soundtrack met Patty Griffin songs had dat gevoel nog verder kunnen vervolmaken. Dan waren AL mijn obsessies in avondvullend entertainment vertegenwoordigd. Maar goed, 2 uit 3 is een mooie score.

Ratatouille is het onwaarschijnlijke (maar dit is Disney/Pixar, dus daar hebben we het maar niet over) verhaal van een fijngevoelige, maar dappere rat die kok wil worden. Hij vindt (aanvankelijk) een partner in de slungelige, onhandige Linguini (die niet echt goed kan koken of proeven) en samen bereiken ze grote culinaire hoogten, daarbij geholpen door de geest van de overleden chef Gusteau (een Paul Bocuse look-a-like) die als motto heeft: iedereen kan koken!

Uiteindelijk blijkt dat laatste toch niet helemaal op te gaan, maar trouw aan het Disney feel-good principe, vindt wel iedereen zijn plek aan het eind van de film – ratten, slungelig koksmaatje, stoere vrouwelijke chef, de slechterik, de verbitterde criticus.

Het is een film over eten en proeven, en zie bijvoorbeeld deze discussie op eGullet over het gastronomische waarheidsgehalte en de adviezen van topchefs. Maar voor rattenliefhebbers is het toch ook, en misschien vooral, een film over ratten. Laten de culinaire feiten-checkers hier en daar een steekje vallen (rozemarijn is geen specerij (spice) en zwezerik is geen kalfsmaag!), het rattenleven, de ratten zelf, hun gedrag, hun bewegingen en hun uiterlijk is adembenemend mooi weergegeven.
Of je nu van knaagdieren houdt of van eten, of van allebei, gaat dat zien!

Remy´s succesrecept, zijn haute cuisine versie van ratatouille, is een creatie van Thomas Keller - de grote Amerikaanse chef van The French Laundry. Het recept, mocht je het willen namaken, vind je hier. In tussen maakte ik gisteren, als ode aan Remy, mijn eigen simpele ratatouille.



Ratatouille
1 aubergine
1 courgette
1 rode of gele paprika
1 grote ui
450 gram rijpe tomaten
een halve chilipeper
2 tenen knoflook
olijfolie
5 gekneusde korianderzaadjes
verse tijm
verse basilicum
1 laurierblad
peper, zout
snufje suiker
1 eetlepel rode wijnazijn



Maak eerst de tomatensaus. Hak de tomaten fijn en snij de knoflooktenen in plakjes. Snij de halve chilipeper fijn. Verhit een paar eetlepels olijfolie in een grote braadpan en fruit hierin de knoflook zachtjes (niet bruin laten worden). Doe de tomaten en chilipeper erbij, de laurier, korianderzaad, snufje suiker, beetje verse tijm en laat pruttelen terwijl je de groenten snijdt en bakt.

Snij de aubergine, paprika en courgette in blokjes (niet te klein, dan kookt het te snel stuk) en de ui in dunne ringen. Bak in een grote koekenpan de groenten na elkaar in olijfolie: eerst de ui, dan de aubergine, dan de paprika, dan de courgette. de groeten moet een beetje kleuren maar vooral niet te gaar en zacht worden. Doe elke keer als er een portie klaar is, deze bij de tomatensaus.


Laat alles nu zachtjes een half uurtje pruttelen. De groenten moeten gaar en zacht zijn maar niet stukgekookt. Proef op zout en peper.
Eet als bijgerecht bij lamsvlees of vis. Doe er vlak voor het serveren een klein beetje rode wijnazijn (of balsamico)bij, nog wat verse tijm en eventueel wat verse basilicum. Ook lekker als pastasaus!

No comments: