Van stad naar stad

I love Paris in the springtime
I love Paris in the fall
I love Paris in the winter, when it drizzles
I love Paris in the summer, when it sizzles

Vervang Parijs door Amsterdam (jammer dat het dan ritmisch niet meer klopt), en je krijgt mijn gevoel toen ik vandaag door de stad fietste. Het mooie van je eigen stad, en de basis van die grote liefde voor je eigen stad, is de nooit vervelende combinatie van Oud & Vertrouwd en Nieuw & Spannend. Om diezelfde reden kunnen tripjes naar onbekende steden zo vermoeiend zijn - alles nieuw, en je weet niet waar je heen moet om uit te rusten van alle indrukken.



Vorige week waren we in Groningen, een stad waar we niet vaak komen, maar die ik toch in mijn herinnering had als rustig en zelfs pittoresk – iets waar je als toerist in eigen land soms naar op zoek kunt zijn. Maar Groningen bleek overgenomen door maar liefst 2 kermissen, en het leek alsof elke straat op een kermisplein vol zuurstokroze attracties en hoempamuziek uitkwam. Gelukkig vonden we uiteindelijk toch de stille straatjes en het ons vertrouwde antiquariaat Timbuctoo. Ons vierde bezoek, en nog dezelfde gemoedelijke eigenaar, de leren luie stoel bij de kassa, en de originele collectie tweedehands kookboeken. Nu eens niet een overdaad aan meditteranea, maar vooral veel patisserie, Oost-Europa en Azië.



Daarna naar Aduard, naar herberg Onder de Linden, waar we overweldigd werden door een multi-gangenmenu. De hoogtepunten: 1 van de amuses, een loempiaatje met ossenstaart en zwezerik; de coquilles met bieten/gember chutney en avocadocrème; en het kaasgerechtje – een zoetzure compote van rabarber met daarop een bolletje vederlichte, romige Gorgonzolamousse.




Uitblinkers in een menu dat verder misschien iets te weinig verrassingen bood. Alles was goed gedaan, met ingrediënten van hoge kwaliteit, maar alleen deze 3 gaven me die ervaring waarnaar ik altijd op zoek ben als ik uit eten ga, in elk restaurant van elk niveau. Het moment van verrassing als je de eerste hap in je mond stopt, de combinatie van smaak en textuur die je laat nadenken over wat er op je bord gebeurt, en een langzaam proeven en smaken van elk hapje, wensend dat het bord niet leegraakt.



Is dat te veeleisend, te kritisch? Misschien. Maar dat betekent niet dat ik van het eten niet genoten heb. Ik kan nu eenmaal nooit gedachtenloos eten. Ik ontleed, analyseer en probeer in het hoofd van de kok te kruipen. Waarom heeft hij of zij bedacht dat ik dit op mijn bord krijg? Ik leg de lat hoog, maar onder die lat zijn heel wat treden en pas helemaal onder aan de ladder word ik echt kritisch, of zelfs boos. Dit diner stond hoog genoeg op de ladder om te zorgen voor een geweldige avond. Op een gemiddelde dag ben ik al blij met 1 top-smaakervaring, dus na 3 sublieme en een stuk of 6 heerlijke gerechten, hoor je mij niet klagen.

We sliepen onze eet- en wijnroes uit op 1 van de gastenkamers van Onder de Linden. De volgende dag nog een uitstapje naar Leeuwarden. Daar kwamen we terecht in de Boomsma likeur & jeneverstokerij, en wat blijkt? Het Bols museum in Amsterdam, onlangs geopend, is niet het enige drankmuseum van Nederland... Ook in Leeuwarden kun je ruiken aan de ingrediënten van de beroemde Beerenburg, zij het in iets minder trendy omgeving dan bij Bols.
ruiken in Leeuwarden
ruiken in Amsterdam

Amsterdam is mijn stad, waar ik elke dag iets nieuws in ontdek, maar waar ik gelukkig ook een paar keer per week bij het Blauwe Theehuis in het Vondelpark koffie kan drinken, liefst altijd aan hetzelfde tafeltje. Maar goed eten en drinken, en verrast worden, dat kan overal.
Morgen gaan we zuidwaarts en eten we in Den Bosch. Weer wat anders, wordt vervolgd!