28.11.11

Taartjes met bleekselderij en blauwe kaas




Bleekselderij en blauwe kaas is een droomhuwelijk (zie bijvoorbeeld deze geweldige soep). Met het stukje blauwe geitenkaas dat ik meenam van de geitenboerderij in het Amsterdamse bos en een restje bleekselderij uit de groentela maakte ik deze 'iets uit niets' miniquiches. Door het volkorenmeel in de korst zijn ze lekker stevig, de gedroogde tomaat geeft een zoet-zoutig accent. Het is het soort hapje dat je aan niet-vegetariers kunt voorzetten zonder dat ze doorhebben dat ze geen vlees eten. Dat klinkt misschien als een rare karakterisatie, maar voor iemand die steeds minder met vlees kookt, zoals ik, is het soms een uitdaging om carnivore vrienden te eten te geven zonder dat ze het gevoel hebben dat ze iets missen.

Eet ze als avondeten met een groene salade, of geef ze als behoorlijk substantiele borrelhap - goed om voor december in je repertoire te hebben. Je kunt ze prima bewaren tot de volgende dag, geef ze dan een hele korte warmtestoot in de magnetron (niet te lang dan wordt het deeg slap) voor je ze serveert.

Volkorentaartjes met bleekselderij en blauwe kaas
voor ca. 8 stuks

150 gram volkorenmeel
een snuf zout
50 gram koude boter, in blokjes
1 eetl. walnootolie
scheutje koud water
3 stengels bleekselderii, in hele kleine blokjes
1 sjalot
4 zongedroogde tomaten, klein gesneden
1 ei
1 eetlepel creme fraiche
50 gram blauwe kaas, in blokjes
olijfolie
peper, zout




Meng de bloem met het zout. Wrijf de boter erdoor. Meng met de walnootolie en met zoveel koud water tot het deeg vochtig genoeg is om er een samenhangend deeg van te kneden. Druk het deeg tot een platte plak, verpak het in plastic en laat het en uurtje rusten in de koelkast.
Bak de bleekselderij en sjalot samen in een klein beetje olie, op heel laag vuur, tot het zacht is. Roer de zongedroogde tomaat erdoor en blus af met een klein scheutje water. Laat nog even opstaan tot het water verdampt is en de groente zacht. Laat afkoelen, breng op smaak met zout en peper, en meng dan de creme fraiche, het ei en de kaas erdoor.
Verwarm de oven op 190 C. Vet een muffinvorm heel licht in met een olijfolie.
Rol het deeg uit tot een dunne plak (gaat het makkelijkst tussen 2 velletjes plastic). Snij met een glas of koekjessteker rondjes uit het deeg die net groter zijn dan de gaten in de muffinvorm. Leg de rondjes in de muffinvorm.
Verdeel de vulling over de vormpjes. Snij uit de restjes deeg kleine blaadjes en leg die op de vulling. Bestrijk het deeg met losgeklopt ei of een beetje melk (van melk gaat het minder mooi glanzen, maar ik vind het meestal zonde om voor zo'n paar taartjes een heel ei los te kloppen).
Bak ca. 25 minuten, of tot ze goudbruin zijn en de vulling een beetje gesouffleerd is.
Laat even afkoelen voor je ze uit de vormpjes probeert los te halen.

7 comments:

hannie said...

Dat lijkt me ook weer heerlijk!

Nell said...

Fijn recept, Klary! Dit is voor een vleesverlater als ik, de moeite waard om te proberen. Thnx.

Anonymous said...

Hallo Klary,

Zoals altijd weer; jouw blogs zijn een genot om te lezen.
Alhoewel ik soms met vlees kook, heb ik 1 grote zoektocht: veganistisch eten; maar dan wel op hoger plan.
Wil je minder vlees eten -maar wel lekker- dan zie ik dat men vaak naar kaas grijpt. Logisch: en zijn veel soorten in, je kunt er schijnbaar veel mee doen.
Maar: Maar, ik vind het niet lekker (ik vind het vaak stinken), en langzamerhand ben ik erachter gekomen dat ik voor een fiks aantal kazen allergisch ben.
Na 1x in het jaar 1 kaas uitproberen, ben ik er eigenlijk klaar mee.
Mijn vraag aan jou: Hoe zou jij een weekje veganistisch eten uitvoeren? Of: Kan er niet onder de foodbloggers een wedstrijd uitgevoerd worden, waarbij veganistische fantastica de hoofdmoot voeren?

Anonymous said...

Opmerking n.a.v. Anonymous (bovenstaand).
"1x in het jaar" was natuurlijk 1x per jaar voor een fiks aantal jaren.

Ben benieuwd naar jouw reactie,

Ria van Laar

Klary Koopmans said...

hallo Ria, een interessante vraag waar ik even over na moet denken. Ik kom er op terug!

Anonymous said...

ook ik eet steeds minder vlees, maar heb dan eigenlijk ook moeite met de zuivel die ik dan vaak als vervanger gebruik. voor zover ik kan nagaan niet echt een verbetering voor wat betreft dierenwelzijn en milieubelasting.
ik doe wel mijn best soms veganistisch te koken, maar ben daarbij dan toch bang dingen te missen in ons dieet. mocht je de uitdaging van de eerdere schrijver aangaan, aan mij heb je een super geinteresseerde volger!!
sol

Anonymous said...

Leuk,

Sol, je hebt voor mij helemaal gelijk, alhoewel ik wel meer vlees eet dan je uit mijn post zou opmaken. (Ieder ander -voor de duidelijkheid- moet dat voor zichzelf uitmaken. Het gaat mij op deze plek uiteindelijk vooral om lekker eten).

Wat ik zo langzamerhand meen te begrijpen, is, dat we in het 'westen' in ieder geval veel te veel proteine eten. Ik heb zelfs ooit eens ergens gelezen dat zo'n 40-60 gr. over de hele dag meer dan genoeg zou zijn. [Zou zoiets weleens van een officieel orgaan willen horen.]
Vitamine B12 -begrijp ik- wordt in het lichaam opgeslagen en vormt dus een reserve in het lichaam zelf. Mijn conclusie: als je dus relatief sporadisch vlees eet, kun je de reserves weer aanvullen.
Ik heb ooit 'eens' (eufemisme!) met een voedselencyclopedie op schoot diverse bestanddelen van diverse groenten bekeken, en daar blijkt dus wel heel veel in te zitten aan (vitaminen en) mineralen.
Peulvruchten/erwten zijn weer een hele belangrijke eiwit-leverancier (zeker in combinatie met).
Ik vind ze persoonlijk (gelukkig) erg lekker; maar kunnen we hier 'haute cuisine' mee bedrijven? (Ja, volgens www.bruinebonenbende.nl)

Ik ben echter geen dokter, dus wie het beter weet, please correct me.

Mag deze discussie van jou, Klary? Het is immers jouw website.

Misschien een lezers-/volgersmarathon ook?

Ik hou nu mijn mond, want jij zei al dat je erover na moet denken. (Maar ohhhh, mogen wij, die het willen, eventueel ook meespelen, als jij beslist wat te doen?)

Warme groet,
Ria van Laar