Passie

Ik zal het maar eerlijk zeggen: Ik hou niet zo van passievruchten.

Ik zal ze nooit kopen, in een restaurant er nooit een toetje van bestellen. Sterker nog: als ik uit eten ga en meedoe aan een verrassingsmenu, en ze vragen "zijn er dingen die u liever niet eet", dan zeg ik: "geen rauwe ui graag, en liever geen toetje met passievrucht."



Maar dan krijg je een grote zak kleine, licht verschrompelde passievruchtjes cadeau.

En dan sta je ineens bij je aanrecht, uitkijkend over de stille vaart, op een grijze ochtend na een lang weekend van te weinig slaap, te veel wijn en te veel indrukken.

En ineens is het het lekkerste ontbijt wat je je voor kunt stellen en je lepelt achter elkaar alle passievruchtjes leeg. Zoet, zuur, het onverwachte van de knapperige zaadjes in het zachte, romige vruchtvlees.

Mijmerend over verwachtingen, aannames, plannen, vooroordelen en dromen.

Passie is daar waar je het niet verwacht.

Groen om op te kauwen

Wat is het toch heerlijk als het weekend langer duurt dan 2 dagen. Gisteren had ik voor het eerst in ik-weet-niet-hoe-lang een maandag vrij, en hoera, het was niet alleen een lege dag, maar ook een echt mooie herfstdag waarop ik kon genieten van een lange wandeling door het Amsterdamse bos - een middag vol vallende blaadjes en gouden herfstzon. En van de gezellige beestenboel op de Geitenboerderij.



De overjarige geitenkaas van de Ridammerhoeve belandde die avond op een salade waar ik erg trots op was. Ik had, al wandelend, bedacht dat ik een salade wilde maken met geschaafde rauwe venkel, granaatappelpitjes en geitenkaas, maar toen ik bij de natuurwinkel verse hele boerenkoolbladeren zag liggen vergat ik mijn venkel acuut.



Het bereidingsproces van deze geroosterde kool is verwant aan de boerenkoolchips. Maar terwijl je voor die chips wil dat elk blaadje kool knisperig knapperig wordt, is dat voor deze salade niet nodig, en kun je dus de hele bups (ca. 400 gram boerenkool) op 1 bakplaat roosteren. Sommige blaadjes worden krokant, sommige krijgen lekkere bruine randjes, sommige worden alleen maar zacht, en alles bij elkaar krijg je een berg heerlijke, notige, een beetje taaiige, ontzettend smaakvolle boerenkool. Het zuur van de granaatappelsiroop, het zoet van de granaatappelpitjes, en het zout van de oude geitenkaas zijn er heerlijk bij.

n.b. een lezer maakte dit en vond het 'te droog'. Het moet zeker niet droog zijn, wees dus vooral royaal met de olijfolie die je erover giet, en masseer deze even goed in de blaadjes met je handen zodat echt alle boerenkoolkrullen een beetje olie krijgen.



Salade van geroosterde boerenkool
voor 2 - 4 personen

400 gram boerenkool (hele bladeren)
een flinke snuf zout
1 theelepel chilivlokken
olijfolie

een paar eetlepels geschaafde oude geiten- of schapenkaas
een paar eetlepels verse granaatappelpitjes
2 eetlepels granaatappelsiroop (Turkse winkel)
4 eetlepels zonnebloem- of pompoenpitten of een mengsel hiervan

Verhit de oven voor op 200 C.
Scheur de kool van de harde nerven, zodat je hapklare stukjes blad hebt. Was deze goed en droog ze dan zo goed mogelijk (bijvoorbeeld eerst in een sla centrifuge en daarna nog in een droge theedoek).
Leg de kool op een met bakpapier beklede bakplaat, strooi er zout en chilivlokken over en giet er ruim olijfolie over. Schep het even om, of beter nog, masseer de olie erin met je handen, zodat alle blaadjes met olie bedekt zijn.

Rooster 15 minuten in de oven, schep halverwege even om.

Rooster de zaden een paar minuten in een droge koekenpan.

Laat de boerenkool als deze klaar is even afkoelen en schep hem dan op een platte schaal. Giet de granaatappelsiroop erover en bestrooi met de zaden, granaatappelpitjes en geitenkaas.
Serveer lauwwarm, hoe meer de kool afkoelt, hoe taaiiger hij wordt.

Welkom, spruitjes!

Ik zag ze een paar weken geleden, tijdens de kleine herfst-hittegolf, al liggen: spruitjes. Maar pas dit weekend, met de vrieskou in de lucht, had ik er zin in.
Maar wat? Stamppot, deze intrigerende salade van rauwe spruitjes, of gewoon lekker geroosterd?
Het werd het laatste, maar dan wel in een frisse, groene, knapperige versie - perfect aan het eind van een weekend waarin er net iets teveel gegeten en gedronken was.

Eet de salade lauwwarm of op kamertemperatuur. Wij aten er bulgurpilaf bij en een gebakken ei, maar de spruitjes zouden ook erg lekker zijn als bijgerecht bij een geroosterd kippetje of een gegrillde biefstuk.

Door de spruitjes in plakjes te snijden in plaats van (zoals in het bovengenoemde recept voor geroosterde spruiten) kwarten of helften, krijg je meer oppervlakte die lekker een beetje kan caramelliseren.



Salade van geroosterde spruitjes met tahoe en avocado

400 gram spruitjes (schoongemaakt gewicht), in plakjes
1 rode paprika, in reepjes
2 eetlepels olijfolie
1 theelepel chilivlokken
zout

250 gram tahoe, in blokjes, gedroogde tussen keukenpapier en bestrooid met peper en zout
klein beetje olijfolie
2 eetlepels pompoen- of zonnebloempitten of een combi
1 rijpe avocado, in blokjes

1 eetlepel ciderazijn
1 eetlepel citroensap
2 eetlepes Dijon mosterd
2 eetlepels olijfolie
peper, zout

Verwarm de oven voor op 200 C.
Schep de spruitjes en paprika om met de olie, chilivlokken, en zout, en spreid ze in 1 laag uit op ene met bakpapier beklede bakplaat. Rooster ze 25 minuten in de oven.

Klop een dressing van de azijn, citroensap, mosterd, olie, peper en zout. Doe de groente als deze gaar is, in een schaal en schep de dressing erdoor terwijl de spruitjes nog warm zijn.

Verhit een klein beetje olie in een koekenpan pan en bak hierin op hoog vuur de tahoe goudbruin. Doe de pompoenpitten erbij en bak die een minuutje mee. Schep de tahoe en de avocado door de spruitjes en schep alles luchtig en voorzichtig om. Proef, misschien heeft het wat extra citroensap nodig.

Goed nieuws en leuke dingen

Vanaf vandaag, met een zekere regelmaat op het blog: een lijstje met dingen die mijn aandacht kregen, leuke dingen, mooie dingen, en goed nieuws.
(De foto hierboven heeft niks met het lijstje hieronder te maken. Behalve dan, dat een Main Street in small town America erg hoog in mijn top 100 van leuke dingen staat)

Zoekend naar een fijn chocolade recept om volgende week mee te nemen naar een choco-fanaat, kwam ik deze intrigerende cakejes tegen. Kan dat lekker zijn, chocoladecake zonder boter en eieren? Durf ik dat aan of neem ik de veilige route en ga ik voor deze lelijke, maar toch zo verleidelijke choco-cake versie? (die ga ik dan opleuken met een scheutje bourbon, denk ik zo).

Ik lees veel over eten, maar heb ook nog tijd (savonds in bed, in de trein, in de bus) om andere dingen te lezen. Een paar recente favorieten:
deze, deze, en een oude favoriet die ik aan het herlezen ben: dit boek zal je leven redden

Het was op het RTL Nieuws: Boerenkool is hip in new York en dan niet in de stamppot! Ach, oud nieuws: dat wisen wij toch allang?

Winkelnieuws:
Albert Heijn, waar ik vaak genoeg iets op aan te merken heb, doet soms ineens iets goeds. Zo verkopen ze nu zwarte bonen in blik, zag ik deze week. Erg handig als je even snel deze of deze soep wilt maken.




In februari presenteerden de mannen van Mister Kitchen hun braadworst-trio (ik was erbij, en at meer worst dan goed voor me was), en nu zijn die eindelijk een stukje bereikbaarder geworden: vanaf begin deze maand zijn de worsten te koop bij de Makro.

Deze nieuwe, veelbelovende koffiebar is net geopend bij mij om de hoek. Ik ga er morgen mijn eerste koffie+krant zaterdagochtend ritueel uitproberen.

Wie mij kent, weet dat ik niet aan restaurantrecensies doe.. maar als ik binnen 1 week 2 keer in hetzelfde restaurant eet, moet er wel iets helemaal goed zitten, zo goed, dat het de moeite waard is hier te vermelden. Het restaurant was Vietnamees Xinh. De eerste keer at ik Beef Pho, een legendarische noedelsoep met rundvlees, een krachtige bouillon en veel verse kruiden en chilisaus om de boel aan te kleden. Kenners hebben heel uitgesproken meningen over deze soep en hoe hij moet zijn. Omdat ik het nooit eerder gegeten heb kan ik niets zeggen over hoe 'echt' hij was, maar kan alleen vertellen dat het enorm lekker smaakte. Bij mijn tweede bezoek at ik een noedelsalade met gegrilld varkensvlees, iets minder explosief en interessant van smaak, maar dat werd snel opgelost door de chilisaus die ik erbij vroeg. Niet duur, prettige sfeer, lekkere huiswijn, een aanrader dus.

Fijn leesvoer.

En dit is een dagelijks geluksmoment, hoewel het beweert dat niet te zijn. Naar de wereld kijken met verwondering en open ogen.

Muffins met gierst, honing en sinaasappel

Soms werkt het gewoon! Je zegt op je blog dat je iets graag wilt hebben, en een paar weken later ga je bij je ouders op bezoek en ligt daar een pakje voor je klaar. Niet dat ik daar nu misbruik van ga maken en meer hints ga laten vallen. Maar dat het een keer gebeurt, is in alle opzichten een mooi cadeau.

Er staat een hoop in dat ik wil maken (geroosterde boerenkool met kokos en sesamolie! avocado's met groene chili en mosterdzaad! taco's met cantarellen! tapioca pudding met honing en rozenwater!) maar vandaag werden het muffins met gierst.

'Millet muffins' heeft een mooiere alliteratie, en minder van de muffe gezondheidswinkelassociaties van het woord 'gierst' (niet dat ik daar last van heb. Ik hou erg van gierst (zie bijvoorbeeld hier en hier voor meer gierst recepten) maar liefst wil ik natuurlijk dit zo aantrekkelijk mogelijk laten klinken om jullie over de gierst-drempel te helpen.

In het boek van Heidi Swanson staan deze muffins in de Ontbijt-sectie, typisch Amerikaans. Zelf eet ik sochtends liever een bordje yoghurt en een beetje fruit, en ook bij de koffie of thee vind ik muffins eigenlijk altijd te zwaar en te moeilijk verteerbaar. Ik vind ze wel heerlijk als begeleider van het avondeten, bij soep of curries of stoofgerechten.

Om ze wat meer de hartige kant op te sturen deed ik er wat extra zout in en een mespunt gedroogde tijm. Ik had geen citroenen meer en gebruikte daarom sinaasappelrasp en -sap, wat erg lekker is bij de tijm. Later dacht ik dat rozemarijn nog beter geweest was. De gierst geeft ze een heerlijk knappertje en door de yoghurt zijn ze totaal niet droog - nogal eens een euvel van muffins.

Verder is dit helemaal Heidi's recept... Bedankt Heidi!



Gierstmuffins mnet honing, sinaasappel en tijm
voor 6 stuks

140 gram volkorenmeel
40 gram gierst
1 theelepel zout
1/2 theelepel bakpoeder
1/2 theelepel baking soda
50 gram boter, gesmolten en afgekoeld
2 volle eetlepels honing
125 ml yoghurt
1 ei
1 eetlepel sinaasappelsap
1 theelepel sinaasappelrasp
1/2 theelepel gedroogde tijm

Verwarm de oven voor op 200 C. Bekleed een 6-stuks muffinpan met papieren vormpjes.
Meng in een kom de volkorenbloem, gierst, zout, bakpoeder, baking soda.
Meng in een andere kom de boter, honing, yoghurt, het ei, sinaasappelrasp en -sap, en tijm.
Meng snel en voorzichtig de natte door de droge ingredienten. Schep in de vormpjes en bak de muffins ca. 12-15 minuten. Laat afkoelen alvorens ze uit de papiertjes te pellen. Eet met boter en sinaasappelmarmelade, of bij (bijvoorbeeld) chili of tomatensoep.