Zomaar

Roerei met broccoli, verse rozemarijn en komijnekaas.

Gewoon, omdat ik zin had in ei-met-iets en er verder alleen broccoli, rozemarijn en komijnekaas in de koelkast lag.

En weet je wat? Het was enorm lekker.

Soep voor een koele zomerdag

Het geheim van deze soep is de heel lang en langzaam gecarameliseerde ui en venkel: die geven de soep een zoete basis en een diepe smaak.

Ik kookte alleen voor mezelf gisteren, en maakte van de gelegenheid gebruik weer eens iets 'minestrone-achtigs' te eten - een soep met bonen EN pasta erin, een combi waar Dennis niet erg gelukkig van wordt.

Het worstje kun je gerust weglaten voor een vega versie. De verse rozemarijn is naar mijn mening wel onmisbaar - de smaak daarvan, zondoorstoofd maar toch verwarmend kruidig - is precies wat je nodig hebt op zo'n dag waarop weliswaar de zon schijnt, maar die toch niet echt zomers te noemen is.




Venkelsoep met bonen, pasta en tomaat
Hoofdgerecht voor 2 personen

1 flinke venkelknol, harde kern verwijderd, in dunne reepjes
1 grote ui, in ringen
2 tenen knoflook, gesnipperd
1 braadworst van goede kwaliteit, in kleine stukjes gesneden (optioneel)
600 ml water
1 blik witte reuzenbonen, uitgelekt en afgespoeld (of een kopje zelfgekookte witte bonen)
250 gram kerstomaatjes of romaatjes, gehalveerd
1-2 eetlepels verse rozemarijn, fijngehakt
2 handjes (volkoren) macaroni
zout en peper
olijfolie
geschaafde pecorino, om te serveren

Verhit een flinke scheut olijfolie in een soeppan. Doe de ui, venkel en knoflook erin, wat zout en peper, en laat alles met deksel op de pan ongeveer een half uur op heel laag vuur zachtjes stoven. Laat dan onafgedekt nog zeker een kwartier opstaan, tot de groente heel zacht is en begint te kleuren.

Doe er een eetlepel rozemarijn (minder kan ook als je niet zo'n enorme rozemarijn-fan bent als ik) erbij en de worst. Zet het vuur wat hoger en bak tot de worst gaar is. Doe dan het water, bonen en pasta erbij en kook tot de pasta gaar is (een minuut of 8).
Roer de tomaatjes erdoor en warm deze nog even mee. Voeg eventueel nog wat extra rozemarijn toe, en breng op smaak met zout en peper. Doe er wat water bij als de soep erg dik is.

Serveer met wat pecorino er overheen geschaafd.

Snijbiet frittata

Ik ben nog steeds veel vegetarisch aan het koken (hoewel er vorig weekend ook een heerlijke geroosterde kip op het menu stond, waarvan het karkas de volgende dag de basis werd voor de lekkerste, vetste, smaakvolste en alleronappetijtelijkst uitziende linzensoep die ik ooit gemaakt heb).

Deze snijbiet/zoete aardappel frittata was wél mooi, en qua smaak een toevalstreffer: er moest snel een gerechtje aan een menu worden toegevoegd, er lag een bosje snijbiet en een restje geitenkaas in de koelkast, zoete aardappel in het aardappel/uienmandje, nog 4 eieren in het eierdoosje.



De zoetige aardappel combineert prachtig met de aardse, beetje gronderige en licht bittere smaak van de snijbiet. Omdat ik maar 4 eieren had is dit meer een 'groente die maar net door een paar eieren bij elkaar gehouden worden' omelet dan een echte frittata: gebruik gerust 1 of 2 eieren meer voor een wat substantieler resultaat.

We aten dit afgelopen weekend, aan de balkontafel, op een zonnige avond die nu heel ver weg en onbereikbaar lijkt. Zomer, waar ben je?




Snijbiet en zoete aardappel frittata
250 gram snijbiet, gewassen en kleingesneden
2 medium zoete aardappels, geschild en in blokjes
50 gram belegen geitenkaas, geraspt
1 teen knoflook, gesnipperd
4 eieren, losgeklopt
olijfolie
peper en zout

Stoof de snijbiet met aanhangend water in een flinke pan tot deze zacht en geslonken is. Laat uitlekken in een vergiet.
Bak de aardappelblokjes in een eetlepel olijfolie goudbruin en gaar. Blijf erbij, zoete aardappel verbrandt snel. Doe op het eind de knoflook erbij en bak die nog een minuutje mee.
Schep snijbiet, aardappel, geitenkaas en ruim peper en zout door de eieren. Verhit een eetlepel olie in een pan (bij voorkeur met anti-aanbaklaag, dat werkt voor omeletten en dergelijke toch het beste vind ik) en giet het ei-mengsel erin. Bak op matig vuur een minuut of 5, keer de omelet dan om (met behulp van een groot bord) en bak de andere kant nog een paar minuten.

Warm, op kamertemperatuur en koud even lekker.

Nieuw Speelgoed

heilbot en pulpo op tuinbonenpuree bij Marius

Eindelijk gezwicht: ik ben nu ook de trotse bezitter van een telefoon die niet alleen kan bellen maar ook nog slim schijnt te zijn. Ik kan nu waar ik ook ben kijken of ik mail heb (wie mijn licht neurotische neigingen kent, snapt dat zowel goed als slecht nieuws is.) Ik kan nu waar ik ook ben, twitteren. (Idem). Wat wel echt onverdeeld goed nieuws is, is dat ik nu, ook als ik mijn camera niet bij me heb, met mijn intelligente telefoon best heel redelijke foto's kan maken van restauranteten en andere zaken.

fantastische kreeft bij Wilde Zwijnen

Mul, avocado, mais en spekjes bij Fraiche

Mooi toch?

En ja, die 3 etentjes waren allemaal in 1 week, en dan was er nog het etentje zonder foto's bij Pastis. Het was een mooie eetweek en het is maar goed dat ik niet in restaurantrecensies geloof, want dan zou ik het nu heel druk hebben hier. En vanavond mag ik, om het uit eten gaan af te leren, naar La Perla voor een pizza Calabrese. Nee, te klagen valt er even helemaal niks.

Het groene goud

In Japan at ik tuinbonen op een (voor mij) nieuwe manier: in hun geheel (dus ongedopt) gegrilld tot de buitenkant zwart geblakerd is, dan opengesneden zodat je de boontjes eruit kunt peuteren (best een gedoe met stokjes!), en die doop je dan in de sojasaus.

Later kwam ik dit recept voor doperwtjes tegen, hetzelfde idee. Zeker is dit de methode die het minste werk van de kok vraagt: je hoeft niet te doppen, en je hoeft ook minder bonen te kopen, omdat je ze meer gebruikt als snack dan als maaltijdcomponent. Met kapucijners werkt het vast ook.

Maar, dit alles is slechts een inleiding voor een recept waarbij je tuinbonen op de meest arbeidsintensieve manier behandelt: dubbelgedopt. Dat is even een werkje (psst shortcut: gebruik diepvriestuinbonen - verse is lekkerder, maar met dubbelgedopte diepvriesbonen wordt dit evengoed heerlijk), maar in een simpel gerecht als dit, waar de smaak van de tuinbonen echt de hoofdrol speelt, is het toch de moeite absoluut waard om alleen het zachte, malse binnenste van het boontje te proeven en niet het toch altijd een beetje bittere en taaie velletje.

Ik noem dit een 'korstloze quiche', maar er is geen reden waarom je dit mengsel van tuinbonen, kruidige dille en frisse ricotta niet in blader- of korstdeeg zou kunnen bakken. (Tenzij mijn reden jouw reden is: minder boter eten.) Het idee kwam van hier, maar ik gebruikte minder kaas, en geen knoflook - omdat ik vooral de subtiele smaak van de tuinbonen wilde laten stralen.
Tuinbonen en dille gaan goed samen, een klein beetje verse munt zou hierin ook lekker zijn (alweer: niet teveel, het mag niet overheersen).




Korstloze tuinbonenquiche
hoofdgerecht voor 2, voorgerecht voor 4

500 gram tuinbonen (gedopt gewicht)
150 gram ricotta
2 eieren
25 gr Parmezaanse kaas, geraspt
rasp van een halve citroen
1 eetlepel citroensap
3 eetlepels fijngehakte dille
1 sjalotje, heel fijn gesnipperd
ruim peper en zout
boter voor de springvorm

Verwarm de oven voor op 190 C. Beboter een springvorm van ca. 20 cm doorsnee (kleiner kan ook: hoe kleiner, hoe hoger de quiche wordt). Bekleed de bodem met bakpapier.
Kook een pan water en laat de tuinbonen hierin 1 minuut blancheren. Giet ze af, spoel ze af onder de koude kraan, en verwijder het taaie velletje.
Klop de ricotta los en meng de eieren, Parmezaan, citroenrasp en -sap, dille, sjalot en ruim peper en zout erdoor. Schep de tuinbonen erdoor en schep dit mengsel in de springvorm.

Bak ca 45 minuten of tot de quiche niet meer 'wiebelt'. Als de bovenkant dan nog erg bleekjes is kun je hem even onder de grill zetten.

Garneer met nog wat verse dille en serveer warm of op kamertemperatuur.

Spelt en Maïs

Tot mijn verbazing zag ik dat ik nog nooit een recept voor cornbread heb gegeven, terwijl ik het toch heel vaak maak - er gaat weinig boven een geurig, warm, goudgeel cornbread als begeleider van een pittige chili of een zoetige pompoen- of tomatensoep.



Gisteren voegde ik als experiment speltmeel toe aan het maïsmeel, in plaats van gewone bloem. Het resultaat was een brood (denk overigens niet dat dit op een Hollands 'brood' lijkt: het is meer een soort cake) met een extra nootachtige, donkere smaak. Misschien niet iets voor altijd, maar een mooie variatie.

Cornbread, bijgerecht voor 2 personen

100 gram maïsmeel
60 gram speltmeel
1/2 eetl. bakpoeder
zout
2 eieren
125 ml karnemelk
1 eetlepel olijfolie
2 bosui
50 gram geraspte jong belegen kaas (ik had mosterdkaas in de koelkast, fenegriekkaas of komijnekaas zou ook erg lekker zijn)

Verwarm de oven voor op 200 C.
Vet een lage ovenschaal met een inhoud van 500 ml in met wat olie.

Meng in een kom de meelsoorten, zout en bakpoeder, en in een andere kom de eieren, karnemelk en olie.
Meng de natte door de droge ingrediënten.
Zet als de oven op temperatuur is de ovenschaal 5 minuten in de oven om hem op te warmen.
Schep de kaas en bosui door het beslag en giet het beslag in de opgewarmde ovenschaal.
Bak ca. 30 minuten of tot het cornbread gerezen en goudbruin is en een cocktailprikker er droog uit komt.

Eet warm, al dan niet rijkelijk besmeerd met boter. Restjes kun je bewaren, maak er de volgende dag croutons van.

Tacos de Pescado

In de categorie: "ik kan niet geloven dat ik dit nog nooit eerder heb gemaakt" en "wanneer eten we dit weer?" .... Vis tacos.

Meer een idee dan een recept: warme maistortilla's (als je die niet hebt kan het ook met bloemtortilla's maar met mais is een stuk lekkerder), gevuld met stukjes knapperig gebakken of gefrituurde stevige vis of garnalen, en een assortiment aan bijlages.

Perfect zomereten voor een grote groep: je serveert alles apart en mensen bouwen aan tafel hun eigen taco's (een beetje zoals vroeger toen ik studeerde en het 'taco-diner' populair was: van die gevouwen schelpen met rundergehakt, bremzout van het zakje 'tacoseasoning' vol smaakversterkers, een massa gesmolten jonge kaas en klodders zure room - maar dan de lekkere, gezonde versie).

Wat zet je op tafel?
Bij Vis Tacos gaat het om contrasten in structuren en smaken - knapperig en zacht, pittig en mild, romig en krokant, vet en sappig


- Maistortilla's, opgewarmd in een droge koekenpan en dan warmgehouden in een doek in de oven

- Vis. Ik had stukjes harder, gebruid met peper en zout en Mexicaanse oregano, die ik door een bierbeslagje had gehaald (een simpel beslag van gelijke hoeveelheden bloem en bier) en in zonnebloemolie had gefrituurd. Als je niet wil frituren kun je de vis ook gewoon door een beetje bloem halen en bakken in de koekenpan. Neem een stevige witte vis die bij het bakken niet uit elkaar valt.

- Een koolsalade voor stevige crunch. Ik maakte een salade van fijngesneden rode kool met een dressing an mayonaise, karnemelk, chipotles en verse koriander.

- Plakjes rijpe avocado of een milde guacamole voor een romig contrast met knapperige vis en spicy salade

- Plakjes radijs, komkommer of rettich voor sappige crunch

- Losgeroerde zure room voor een lichtzuur accent

- Een pittige salsa (ik had tomatilla salsa van de kruidenkraam op de Noordermarkt in Amsterdam, maar elke goede gekochte of zelfgemaakte salsa met een beetje pit is lekker)

- Plukjes verse koriander.

Maak alles vantevoren klaar, bewaar alleen het warmen van de tortilla's en het bakken van de vis tot het laaatste moment. Geef er veel servetten bij, want het wordt een gezellige kliederboel.