Het is fijn om te horen dat je trouwe lezers hebt. Daar doe je het tenslotte toch voornamelijk voor, zo’n weblog: om gelezen te worden. In de hoop dat mensen er plezier aan beleven, geïnformeerd worden, antwoord op vragen vinden. Het is geen dagboek alleen voor eigen ogen bestemd: het weblog is het exhibitionisme van deze tijd.
Weten dat je trouwe lezers hebt, betekent ook: schuldgevoel als je ze niet vaak genoeg iets nieuws aanbiedt. Zelf heb ik niet veel blogs die ik met regelmaat volg, maar ik ken wel het gevoel van teleurstelling als je na dagen weer eens een kijkje neemt en ziet, niks veranderd…
Goed. Ik was op vakantie, 3 weken stilte op Alles over Eten. Nu ben ik terug met zoveel Italiaanse eet-foto’s dat ik niet weet, waar te beginnen en hoe daar een hanteerbaar verslag van te maken. (voor wie geïnteresseerd is in het onhanteerbare, dag-tot-dag verslag met heel veel foto’s, kijk hier op eGullet voor het reisverhaal in wording).
Als blogger kun je een statistiekprogramma gebruiken, dat je niet alleen vertelt hoeveel mensen dagelijks doorklikken naar jouw pagina, maar ook hoe ze al googelend bij jou terecht zijn gekomen. Het is grappig om te zien hoe de google hits mee veranderen met de seizoenen. In maart riep rabarber nog heel veel vragen op, sinds een maand staat ‘kweepeer’ met stip op 1. Kennelijk zijn er veel mensen die zich afvragen wat je zoal met kweeperen kan doen… hoe je ze klaarmaakt... hoe ze smaken. De laatste weken had ik af en toe een verantwoordelijkheidsgevoel-kriebel: zoveel heb ik niet geschreven over de kweepeer, en moeten de zoekers naar kweepeer informatie dan maar steeds weer bij diezelfde
berichten uitkomen? Tijd voor iets nieuws. Iets origineels. Kweeperen in een hartig gerecht, dat had ik al heel lang niet meer gedaan.
Ik ging vorig weekend aan de slag. We kregen Nieuwe Vrienden te eten, mensen die nog nooit bij ons thuis waren geweest en nog nooit aan mijn tafel hadden gezeten. Altijd spannend: wat zal ik koken, hoe kan ik indruk op ze maken zonder dat het er al te dik bovenop ligt, hoe kan ik een fantastisch menu serveren en toch tijd en aandacht genoeg hebben om mee te doen in de nog aftastende en onderzoekende gesprekken? Ik was uiteindelijk niet helemaal tevreden – er was toch teveel keukengedoe, ik wilde te graag meekletsen om nog kritisch te proeven wat ik aan het doen was. Het toetje, een vijgentaart, zag er beeldschoon uit maar was zo flauw en droog dat ik de restanten toen de gasten weg waren, in de vuilnisbak gekieperd heb. Ik geef overigens niet mezelf, maar de bedrieglijke vijgen – mooi maar smakeloos – de schuld!
Het hartige kweepeer experiment was gelukkig wel heel goed geslaagd. Het plan was om de kweepeer te serveren bij gestoofde parelhoen, maar toen die lastig te vinden waren werden het eendebouten. Het vette en rijke eendevlees deed het geweldig met het zoetzure van de kweepeer.
Eend met kweepeer
Voor 4 personen
4 eendebouten
2 kleine kweeperen
1 ui, in ringen
1 theelepel kaneel
1 theelepel gemalen korianderzaad
1 theelepel paprikapoeder
2 eetlepels verse tijm
Peper en zout
1 flinke klont boter
2 eetlepels honing
Sap van 1 citroen
Sesamzaadjes en verse koriander om te serveren
200 ml. bouillon
50 ml. witte wijn
Snijd de velkant van de eendebouten een beetje in maar pas op dat je niet in het vlees snijd. Bestrooi ze met zout. Verhit de oven voor op 200 C
Rooster de eendebouten op een rooster in een bakblik, huidkant naar beneden, zo´n 30 minuten. Neem de bouten uit de oven en schenk het eendevet in een bakje.
Verhit 2 eetlepels van het eendevet in een grote braadpan. Bak hierin de ui glazig. Bestrooi de ui met de specerijen, verse tijm, peper en zout, en bak een minuutje. Voeg de honing toe en het citroensap. Blus af met de wijn en voeg daarna de bouillon toe. Leg de eendebouten in de pan, doe de deksel erop en laat op heel laag vuur ca. 1 ½ uur suddderen.
Maak intussen de kweeperen schoon: schil ze, haal het klokhuis eruit en snij ze in dikke parten. Verhit een klont boter (of gebruik nog wat van het eendevet) in een koekenpan en bak hierin op middelhoog vuur de kweepeerstukken zo´n 10 minuten, tot ze goudbruin zijn en zacht beginnen te worden. Zet apart.
Na anderhalf uur, de kweepeer bij de eend doen en alles samen nog een half uur stoven.
Serveren: bestrooi met geroosterd sesamzaad en verse koriander.
2 comments:
Trouwe lezer checking in...to say: yes, it is a fine balance between obligation and inspiration once you know that someone is expecting something good from your blog...
and also: the beautiful fig tart wasn't as bad as you make it sound! I was thinking about what I might've done to obscure the slight problems with it: maybe serve with a little vin santo (or drizzle over?) to bring out the sweetness and add a little more general lubrication to the moment...
anyway, everything else was really good: the duck in particular was a big winner, but I also loved the squash in chipotle butter (but I would, wouldn't I)...
Deksels! en nu heb ik al die kweeperen uit de tuin toch al verwerkt tot gelei zeker! En de vijgen zijn door het te weinig zonnige weer niet genoeg gerijpt...we hebben er maar een vijftal kunnn plukken!
Post a Comment