Besonders Cremig

Het onwaarschijnlijk calorierijke culinaire hoogtepunt van mijn tripje naar Berlijn moet ik nog documenteren. Het evenement vond niet eens plaats tijdens het bezoek aan Berlijn zelf. Op weg naar het station, voor de reis naar huis, gingen we een supermarkt binnen om wat proviand voor onderweg te kopen, en ik liep even snel langs de koelvitrine met zuivelproducten om te kijken of mijn favoriete Duitse culinaire herinnering daar ook te koop was: Doppelrahmstufe Quark.




Toen ik 20 was en in Hamburg woonde en weinig anders voor mezelf klaarmaakte dan spaghetti met ketchup en roggecrackers met Hüttenkäse, bleef ik dankzij dit goddelijke zuivelproduct op krachten - ik schreef er al eerder over. Het metabolisme van de 20-jarige kon die 40% vet, overgoten met rivieren van goudkleurige honing, nog best verwerken. Vandaag de dag moet daar wat voorzichtiger mee omgesprongen worden, en dus deelde ik, weer terug in Amsterdam, het bakje kwark met Dennis - in plaats van het, zoals vroeger,helemaal in mijn eentje op te lepelen.




Het bakje zag er overigens anders uit dan vroeger (ik herinnerde mij een wit met gouden dekseltje) maar het product was absoluut het Echte Werk.

Het mooie, en dat wil zeggen ook het slechte, van deze tweetrapsvetraket is dat hij net zo romig is als mascarpone (met een vergelijkbaar vetgehalte), maar door het frisse, zurige van de kwark, toch heel licht smaakt en totaal niet dat plakkerige mondgevoel geeft van iets wat volvet is. Verraderlijk dus, en misschien maar goed dat ik me alleen aan deze heerlijkheid kan vergrijpen als ik een keer in Duitsland ben.

Maar o, o, o wat was het lekker.