Ik had een koolraap in huis gehaald om deze fantastische soep te maken waar een vriendin me op geattendeerd had. Alleen, de enige ingrediënten die in mijn hoofd waren blijven hangen toen ik boodschappen ging doen, waren koolraap en appel. Dat was dus ook wat ik ‘savonds in huis had, geen wortel, geen zoete aardappel geen pompoen. Ach, dan maak ik toch gewoon een simpele versie? En ook met melk in plaats van room, want we proberen de december kilo’s kwijt te raken.
Mijn soep smaakte raar, verdiende niet eens een foto, en leek in de verste verte niet op de prachtige fluwelen nectar uit Veronica’s blog. Natuurlijk niet, als je alleen 2 ingredienten gebruikt en verder ook de hele bereidingswijze versimpelt. Ik ga hem nog een keer écht maken, met alles erop en eraan (van slagroom tot maple syrup).
Ik zat nog wel met een halve koolraap. En moest denken aan hoe mijn moeder dat vroeger klaarmaakte: in dikke repen gesneden (de koolraap op je bord vertoonde daardoor een eigenaardige gelijkenis met patat) en overgoten met een melkpapje. Koolraap is volgens mij niet echt populair (en ik moet toegeven, een schoonheidsprijs verdient deze knol ook niet - het is niet de groente die je op de markt toeroept: koop mij! Ik ben lekker!) maar vroeger was het 1 van mijn favorieten. Het is een groente die heel goed samengaat met klassiek Hollands vlees, een gehaktbal met veel jus of sudderlapjes.
Dat vlees had ik vandaag niet in huis, maar de halve koolraap (met melkpapje) werd mijn lunch.
Snij de koolraap in dikke repen en kook in water met zout gaar. Niet beetgaar, echt gaar! Halfrauwe koolraap is erg onaangenaam.
Afgieten en warm houden.
Maak intussen het melksausje: voor 2 personen verhit je 200 ml. melk met een klontje boter in een klein pannetje. Roer in een glas 2 eetlepels maizena los met 2 eetlepels koude melk. Als de melk aan de kook komt, het maizena papje erbij doen. Nog even laten doorkoken tot het papje dik is. Op smaak brengen met zout en peper, een snufje suiker en veel versgeraspte nootmuskaat. Ik deed er vandaag ook nog een handje geraspte Parmezaan bij.
mijn moeder noemde die staafjes volgens mij 'soldaatjes'. wij aten ze ook met een dik wit roomsausje!
ReplyDeletegrappig, ik ken soldaatjes alleen als reepjes geroosterd brood (om in een zachtgekookt ei te dopen), heeft inderdaad wel dezelfde vorm!
ReplyDeleteIk heb aktijd van koolraap gegruweld! Ik krijg al kippenvel van het fotootje!
ReplyDeleteik geloof dat ik het verkeerd zei. inderdaad geen soldaatjes, die kregen we inderdaad ook, als geroosterde broodreepjes, maar als iets van 'kabouterbankjes'. hm tijd om het eens na te vragen!
ReplyDeleteWij aten ze gekookt zonder sausje, als kind dacht ik dat het worteltjes waren, maar dat viel vies tegen. Vandaag 50 jaar later ga ik het weer proberen en als de rapen gaar zijn hoop ik dat ze nu beter smaken, ik lust nu immers alles.
ReplyDelete